دين وفطرت
آيا قرآن كلام خداوند است؟

آيا قرآن كلام خداوند است؟

آيا قرآن كلام خداوند است؟

در این ایام (البته در صدر اسلام هم این شبهه وجود داشت) شبهات مثل محمدی بودن قرآن و امثال آن زیاد شده است. معنی این شبهه آن است که قرآن نه از طریق وحی، بلکه یک الهام و بیان خود پیامبر اسلام می باشد. به عبارت دیگر یک گروه "روشن فکر" مسلمانان ادعا دارند که متن قرآن کریم وحیانی نیست. این نوشتار برای رفع این شبهه نوشتته شده است.  

الهی بودن قرآن کریم را می توانیم از چند زاویه اثبات کنیم. زاویه اول از لحاظ آورنده آن، یعنی پیامبر اسلام (ع): قبل از ادعای پیامبری محمد معروف به راستگویی بود. جالب است که این ویژگی اخلاقی را داشت، با این که مثلا قطعا ویژگی های خوب دیگر اخلاقی هم داشته، اما شهرت در صادقت  او بود که حتی لقب "محمد امین" داشت. این حقیقت را در منابع تاریخی غیر اسلامی ثبت شده است.  

ویژگی دیگر حضرت محمد (ع) سواد نداشتنش بود.

 این ويژگی مهمترين عامل بر اثبات نبوت و حقانیت الهی بودن قرآن کریم مي باشد. خداوند می فرماید:

الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ  الْخَبَآئِثَ… [1]

همانان كه از اين فرستاده پيامبر درس نخوانده كه [نام( او را نزد خود در تورات و انجيل نوشته مى‏يابند پيروى مى‏كنند [همان پيامبرى كه( آنان را به كار پسنديده فرمان مى‏دهد و از كار ناپسند باز مى‏دارد

و در آیه بعدی چنین می فرماید:

قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ فَآمِنُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ

بگو اى مردم من پيامبر خدا به سوى همه شما هستم همان [خدايى( كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست هيچ معبودى جز او نيست كه زنده مى‏كند و مى‏ميراند پس به خدا و فرستاده او كه پيامبر درس‏نخوانده‏اى است كه به خدا و كلمات او ايمان دارد بگرويد و او را پيروى كنيد اميد كه هدايت‏شويد

زاويه دوم:

محتوای آنچه که رسول الله (ع) آورده یعنی متن قرآن کریم

ویژگی اول: علمی بودن قرآن

مثل اشاره عملی قرآن به نیروی جاذبه،( رعد / 2 و لقمان / 10) حرکت‌های خورشید،( یس / 38 و رعد / 2) لقاح ابرها(حجر / 12) و زوجیت عام موجودات(رعد / 2 و یس / 36 و شعراء / 7)  و مراحل خلقت انسان(مومنون / 12 ـ 14 و حج / 5 و غافر / 67 و قیامت / 37 ـ 39) که قرن‌ها بعد از نزول قرآن بشر به این مطالب علمی دست یافت. از این رو برخی مفسران قرآن این مطالب را اعجازهای علمی قرآن دانسته‌اند.

از طرف دیگر بايد به زمان و مکان نزول آن توجه می کنیم تا بفهميم كه: آن در زمانی و مکانی نازل شده که مردم مباحث فصاحت و بلاغت را دنبال می کردند و در این زمینه پیشتاز بودند. یکی از ابعاد اعجاز قرآن کریم اعجاز بیانی آن می باشد

تحدی قرآن  كريم دليل بر وحياني بودن قرآن كريم است:

أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّثْلِهِ وَادْعُواْ مَنِ اسْتَطَعْتُم مِّن دُونِ اللّهِ إِن كُنتُمْ صَادِقِینَ (یونس/38)

یا مى‏گویند: «آن را به دروغ ساخته است؟» بگو: «اگر راست مى‏گویید، سوره‏اى مانند آن بیاورید، و هر كه را جز خدا مى‏توانید، فرا خوانید.!»

« وَإِن كُنتُمْ فِی رَیْبٍ مِّمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُواْ بِسُورَةٍ مِّن مِّثْلِهِ وَادْعُواْ شُهَدَاءكُم مِّن دُونِ اللّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِینَ (البقره/23)

و اگر در آنچه بر بنده خود نازل كرده‏ایم شك دارید، پس- اگر راست مى‏گویید- سوره‏اى مانند آن بیاورید و گواهان خود را- غیر خدا- فرا خوانید.»

ویژگی دوم قرأن كريم:

وقتی درآیات و محتوی قرآن دقت میکنیم می بینیم که همه دستورات آن مطابق فطرت انسان می باشد

فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (روم 30)

ویژگی سوم : عدم تناقض و هماهنگی آیات قرآنی

نظم بین آیات کلام الله وجود دارد ، این در حالی است که عموماً کتاب هایی بشري مخصوصا اگر در طول سالها نوشته شده باشد، نوعاً از پیچیدگی و ناهماهنگی و یا از نظم و انسجام واقعی و حقیقی بر خوردار نمی باشند. قرآن کریم به این حقیقت اشاره می کند و می فرماید:

« أَفَلاَ یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَلَوْ كَانَ مِنْ عِندِ غَیْرِ اللّهِ لَوَجَدُواْ فِیهِ اخْتِلاَفًا كَثِیرًا (النساء/82)

 آیا در [معانى‏( قرآن نمى‏اندیشند؟ اگر از جانب غیر خدا بود قطعاً در آن اختلاف بسیارى مى‏یافتند.

 

 

 


[1]  اعراف 157؛

ما را در فضای مجازی دنبال کنید