در کتاب خدا آیات زیادی وجود دارد به انسانها امر می نماید که به خداوند متعال عبادت کنند، مانند نماز، روزه حج و غیره. اینها عملهای هستند که انسان برای ادا کردن باید جهد و تلاش کند و حتی برای انجام حج امکان مالی داشته باشد. ولی آیاتی نیز وجود دارد خداوند متعال را اینچنین توصیف می کند که او بی نیاز است، بی شک خدای متعال به عبادات مردم نیازی ندارد پس چرا خداوند متعال به ما امرعبادت کردن می دهد که حال آنکه نیازی به عبادت و پرستش انسانها نیست؟
پاسخ:
عبادت هدفی است که خداوند مردم را برای آن آفریده است، خدای متعال می فرماید: وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (الذاريات 56)
“من جن و انس را نيافريدم جز برای اينكه عبادتم كنند”
و برای رسیدن به این هدف اصلی بقصد نشان دادن راه هدایت خداوند متعال به مردم رسولان خود را فرستاده است.
چنانچه می فرماید: وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ (النحل 36)
“و همانا در هر امتی پیامبری فرستادیم که خدا را بپرستید و از [پرستش] طاغوت بپرهیزید”
همچنین می فرماید:وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (الأنبياء 25)
“پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم مگر آنکه به او وحی کردیم که معبودی جز من نیست، پس تنها مرا بپرستید”
خداوند متعال به مردم دستور می دهد که او را عبادت کنند ، ولی خود او به آنها نیازی ندارد بلکه به این دلیل که مردم به عبادت کردن احتیاج دارند. و از آنجا که عدم پرستش او باعث می شود که مردم برده های مخلوقات دیگر شوند. اما اگر انسان تنها به خدای متعال عبادت کند، از بردگی دیگران آزاد می شوند.
آیات زیر از سوره یوسف وضعیتی مردم را نشان می دهد که انسان فقط از بندگی پروردگار خود لذت می برد. خداوند متعال از زبان یوسف (ع) فرمود:
وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَائِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ، مَا كَانَ لَنَا أَنْ نُشْرِكَ بِاللَّهِ مِنْ شَيْءٍ، ذَلِكَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاس، وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاس لَا يَشْكُرُونَ. يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ؟. مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ، إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ، أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ، ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ، وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاس لَا يَعْلَمُونَ} (يوسف 38- 40)
“من از آئين پدرانم ابراهيم و اسحق و يعقوب پيروي كردم، براي ما شايسته نبود چيزي را شريك خدا قرار دهيم، اين از فضل خدا بر ما و بر مردم است ولي اكثر مردم شكرگزاري نميكنند. اي دوستان زنداني من آيا خدايان پراكنده بهترند يا خداوند واحد قهار؟ اين معبودهائي را كه غير از خدا ميپرستيد چيزي جز اسمهاي كه شما و پدرانتان آنها را خدا ناميده ايد نيست، خداوند هيچ دليلي براي آن نازل نكرده، حكم تنها از آن خداست، فرمان داده كه غير از او را نپرستيد، اينست آئين پا بر جا ولي اكثر مردم نميدانند”
یوسف (ع)، پایبندی خود به دین ابراهیم را براساس توحید حساب کرد و عبادت تنها به خدا، یکی از بزرگترین نعمتهای خداوند متعال بر او و پدرانش است.
علاوه بر این عبادت ارتباط مستقیمی با خالق بدون واسطه است ، و آن موقعیت بنده را بالا می برد، و سبب بر احساس قدرت می شود، حتی اگر انسان در میان گروهی از دشمنان تنها باشد،
