آیه ۹۹ سوره مبارکه مومنین در باره صحبت انسان با رب خود بحث می کند ؟ آیا این درست است؟ آیا ما با دیدن خداوند با او صحبت خواهیم کرد؟
جواب: مگر ما شب و روز با خداوند صحبت نمی کنیم؟ البته این به این معنی نیست که رو به رو نشسته صحبت می کنیم، نخیر، ولی ما در اثنای هر دعا با خدای تعالی محاوره می نماییم و بسیاری از آیات قران تایید می نماید که صحبت مردم با خدا در روز قیامت ادامه خواهد داد.
اما رویت شدن خدای سبحان در حد ادراک ما و قدرت ما خواهد شد و دیدن خدا با چشم بدنمان که با همان چشم دنیا را می بینیم ممکن نیست. خداوند در همه جا هست. تمام عالم آیینه نما و جلوه نمای خدایند. وجود من و شما خود مظهری از قدرت خداست. ماه وخورشید، ستارگان و سیارات، کوه و دشت و صحرا همه مظهر قدرت و وجود خدایند. چه کسی ما و عالم را آفریده است؟ کدام موجودی قدرت اداره کرات زمینی و آسمانی را دارد؟ در کار کدام موجودی این قدر نظم و هماهنگی می بینید؟ چرا راه دور می رویم، چه کسی موتور قلب ما را به گردش در می آورد؟ چه کسی بین اعضای ما هماهنگی ایجاد می کند؟ وظیفه کلیه، کبد، ریه و… را چه کسی تعیین و به کارشان نظارت دارد؟ چشم شما با قدرت چه کسی می بیند؟ دست و پای شما با عنایت چه کسی حرکت می کند؟ چه کسی به شما مغز داده تا جسم و جان خود را اداره کنی؟ و هزاران سؤال دیگر که در وجود خودمان هست. ما هنوز نتوانستیم خودمان را بشناسیم. چگونه توقع داریم خدا را بشناسیم؟ ما قدرت دیدن روح را در وجودمان نداریم! قدرت مشاهده عقل در وجودمان را نداریم! چگونه توقع دیدن خالق روح و عقل را داریم؟ ما از دیدن مخلوقش عاجزیم، چگونه خودش را ببینیم؟
