برای رسیدن به کمال می شود تنها به قرآن اکتفا کرد؟

سؤال: برای رسیدن به کمال می شود تنها به قرآن اکتفا کرد؟

جواب: قرآن کتاب هدایت است که برای رساندن به کمال نیازی به کمک دیگران ندارد.

یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَسْأَلُواْ عَنْ أَشْيَاء إِن تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ وَإِن تَسْأَلُواْ عَنْهَا حِينَ يُنَزَّلُ الْقُرْآنُ تُبْدَ لَكُمْ عَفَا اللّهُ عَنْهَا وَاللّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ [1]

اى كسانى كه ايمان آورده ‏ايد از چيزهايى كه اگر براى شما آشكار گردد شما را اندوهناك مى‏ كند مپرسيد و اگر هنگامى كه قرآن نازل مى‏ شود در باره آنها سؤال كنيد براى شما روشن مى‏ شود خدا از آن [پرسشهاى بيجا] گذشت و خداوند آمرزنده بردبار است.

مشکل مسلمانان امروزه این است که فکر می کنند تنها اکتفا کردن به قرآن کافی نیست. و قرآن را یکی از منابع شریعت می دانند. در حالی که قرآن کریم تنها منبع نقلی شریعت است که سنت نبوی تابع ، نه مکمل  آن است. از طرف دیگر هر کس این توانایی را ندارد که مستقیم از قرآن استنباط کند، لذا وظیفه علماء این است که همه امور دینی (عقائد، اخلاق، احکام ) را  از قرآن کریم استنباط کنند. آنان  برای تبیین آیه قرآن اولا باید به آیات مرتبط و بعدا به احادیث رجوع کنند. و ملاک صحیح  یا ناصحیح بودن احادیث باید سازگاری یا عدم آن با قرآن باشد. اما وظیفه مسلمانان چیست؟ آنها باید به فتوای که با قرآن سازگاری دارد، عمل کنند. برای تشخیص این که کدام یکی از فتاوی سازگاری دارد، باید استدلال علما را دید. آیا طبق قرآن (با آوردن آیات قرآنی) عمل کرده یا (متأسفانه اکثرا همین طور است) استنباط تقلیدی از مراجع پیشین و صرفا احادیث  بود.

ما قیمت روایات نقل شده را نادیده نمی گیریم، و از خیلی از احادیث بهره می بریم، اما همان طوری که گفتیم، احادیث را منبع مستقل شریعت نمی دانیم. از  احادیث با حکمت آشنا می شویم که چه طور از منبع  غنی – قرآن کریم استخراج معدن کنیم.

از  یادمان نرود که هر مسلمانی مخاطب قرآن می باشد!