به نظر شما این امر منطقی است؟

به نظر شما این امر منطقی است؟ 

یکی دیگر از آیات قرآنی که به نظر ما درست فهمیده نشد، آیه 15 سوره حج می باشد. برای توضیح خود آیه را با چند تا ترجمه آن می آوریم:

مَن كَانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ

·       فولادوند: هر كه مى‏پندارد كه خدا [پيامبرش] را در دنيا و آخرت هرگز يارى نخواهد كرد [بگو] تا طنابى به سوى سقف كشد [و خود را حلق‏آويز كند] سپس [آن را] ببر د آنگاه بنگرد كه آيا نيرنگش چيزى را كه مايه خشم او شده از ميان خواهد برد

·       مکارم: هر كس گمان مي‏كند كه خدا پيامبرش را در دنيا و آخرت ياري نخواهد كرد (و از اين نظر عصباني است هر كاري از دستش ساخته است بكند) ريسماني به سقف خانه خود بياويزد و خود را از آن آويزان نمايد و نفس خود را قطع كند! (و تا لب پرتگاه مرگ پيش رود) ببيند آيا اين كار خشم او را فرو مي‏نشاند؟!

·       خرمشاهی: هركس گمان مى‏برد كه خداوند هرگز او [پيامبر] را در دنيا و آخرت يارى نمى‏كند، ريسمانى به سقف خانه‏[اش‏] ببندد [و به گردن اندازد] سپس [آن يا نفس خود را] ببرد و بنگرد آيا اين تدبير او مايه خشمش را از بين مى‏برد؟

به این شکل وقتی آیه را بخوانیم، به نظر شما غیر منطقی نمی آید؟ یعنی کسی که گمان می کند، خداوند یاری نکند به پیامبر(؟!) باید خود را دار بزند؟ چرا آخر؟ اگر به خاطر این باشد که گمان کننده کافر است، پس باید از عدم امداد الهی به پیامبر خوش حال شود. اما اگر مؤمن باشد، چرا این فکر را کرده و فرضا اگر همین طور باشد، چرا به جای اطمینان دادن، خداوند می فرماید، خود را دار بزن؟ تازه، بعد از این که خود را وسط اتاق دار زده باشد، مگر مجال نیگریستن را دارد که و بنگرد آيا اين تدبير او مايه خشمش را از بين مى‏برد، باشد؟!

اما برای درست فهمیدن آیه مذکور باید به روش صحیح تفسیر قرآن با قرآن رجوع کرد. باید آیات مرتبط که ما قبل می باشد بررسی کرد:

·       وَمِنَ النَّاسِ مَن يَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَيْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ* يَدْعُو مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُ وَمَا لَا يَنفَعُهُ ذَلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ* يَدْعُو لَمَن ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِن نَّفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَى وَلَبِئْسَ الْعَشِيرُ* إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ إِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ

بعضي از مردم خدا را تنها با زبان مي‏پرستند (و ايمان قلبيشان بسيار ضعيف است) همين كه دنيا به آنها رو كند و نفع و خيري به آنان رسد حالت اطمينان پيدا مي‏كنند اما اگر مصيبتي به عنوان امتحان به آنها برسد دگرگون مي‏شوند و به كفر رو مي‏آورند! و به اين ترتيب هم دنيا را از دست داده‏اند و هم آخرت را و اين خسران و زيان آشكاري است!* او وسیله بین خود و خدا را مي‏خواند كه نه زياني به او مي‏رساند، و نه سودي، اين گمراهي بسيار عميقي است!* او كسي را مي‏خواند كه زيانش از نفعش نزديكتر است، چه بد مولا و ياوري، و چه بد مونس و معاشري!* خداوند كساني را كه ايمان آورده‏اند و عمل صالح انجام داده‏اند در باغهائي از بهشت وارد مي‏كند كه نهرها زير درختانش جاري است (آري) خدا هر چه را اراده كند انجام مي‏دهد.

خداوند بعد از این که وسیله جستن (من دونه) کسی که بین خداوند و بنده خدا را انتقاد کرده، آن را زیان و خسران دنیا و آخرت خوانده است. اگر در اطراف خود مان نگاه کنیم، خواهیم دید که خیلی ها در زمان سختی و مشکلات رو به توسل جستن می آورند و خداوند این کار را نادرست می خواند. بعد در ادامه می فرماید:

مَن كَانَ يَظُنُّ أَن لَّن يَنصُرَهُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ فَلْيَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاء ثُمَّ لِيَقْطَعْ فَلْيَنظُرْ هَلْ يُذْهِبَنَّ كَيْدُهُ مَا يَغِيظُ

هر كس گمان مي‏كند كه خدا اورا (نه پیامبر را!) در دنيا و آخرت ياري نخواهد كرد ريسماني به آسمان، یعنی دعا و نیایش کند وامیدش را از هر وسیله دیگر  قطع كند! ببيند آيا اين كار مشکلی را که خشم او را برانگیخته بود، می برد؟

این معنی آیه کجاست، و خود را وسط اتاق دار زدن کجاست! قضاوت با شما، کاربران گرامی!