می گوند در بعضی موارد دروغ گفتن مجاز هست. وفق آیه 135 سوره نساء به این موضوع نظر شما چیست؟
آیه مورد نظر این است:
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَى أَنْ تَعْدِلُوا وَإِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا
اى كسانى كه ايمان آورده ايد پيوسته به عدالت قيام كنيد و براى خدا گواهى دهيد هر چند به زيان خودتان يا [به زيان] پدر و مادر و خويشاوندان [شما] باشد اگر [يكى از دو طرف دعوا] توانگر يا نيازمند باشد باز خدا به آن دو [از شما] سزاوارتر است پس از پى هوس نرويد كه [درنتيجه از حق] عدول كنيد و اگر به انحراف گراييد يا اعراض نماييد قطعا خدا به آنچه انجام مى دهيد آگاه است
دروغ و کذب در تمامی ادیان الاهی از زشت ترين گناهان و منشأ بسياري از مفاسد است که آیات الاهی انسانها را از آن نهی می نماید که یکی از همان آیات را در فوق ذکر کردیم. دین مبین اسلام بقدرى به موضوع دروغ اهمیت داده كه قران کریم در آیه 105 سوره نحل دروغ و کذب را اینچنین تعریف می کند و دروغگویان را مذمت کرده حتی آنها را در ردیف منکران آیات الاهی می شمارد.
“إِنَّما يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ أُولئِكَ هُمُ الْكاذِبُون(سوره نحل آيه 105)
“تنها كسانى دروغپردازى مى كنند كه به آيات خدا ايمان ندارند و آنان خود دروغگويانند”
اما در عین حال در بعضی از مواضعی استثنایی به وجود می آید که اگر در آنجا انسان حقیقت را بگوید به خطر جانی بیفتد، یعنی در مواردى که جان انسان به خطر مى افتد و براى نجات از خطر راهى جز توسل به دروغ نیست، در این مورد دروغ گفتن مجاز می باشد. ولی به خاطر مصلحت فردى خود و منافع شخصی و کارهای جزيی دروغ گفتن اصلا حرام و گناه است.
