طبیعی است که اگر یکی از نزدیکان انسان از دنیا برود اندوهناک می شود، و بهتر است که مردم جهت تسلی در نزد او باشند.
دین مبین اسلام سفارش می کند که آشنایان و دوستان به ابراز همدردی با خانواده داغدار بسنده کنند و نباید داغدیدگان را تنها بگزارند و سنت است برای آنها غذا تهیه کنند. و نباید به خانواده مصیبت دیده این اجازه را بدهند که برای پذیرایی از آنها دچار تکلف و دردسر شوند.
از سیره نبویه به ما رسیده است که رسول خدا (ص) خودش برای عرض تسلیت به خوانواده مرحومین رفته و در مدت سه روز برای نزدیکان او غذا تهیه نموده و برای آنان فرستاده بود. زندگی و روش رسول خدا برای ما مسلمانان الگو و نمونه می باشد.
عبدالله ابن جعفر می گوید که، پیامبر (ص) چنین فرموده اند:
“برای خانۀ جعفر غذا آماده کنید، چون برای آنها مشکلی پیش آمده که آنها را مشغول کرده.” (ابو داوود، جنایز، ۲۵-۲۶،ترمذی، جنایز۲۱، ابن ماجه،جنایز۵۹، احمد ابن حنبل، ۶/۳۸۰)
با تکیه بر این حدیث گفته می شود که در خانه عزادار برای مهمانانی که برای تعذیه به آنجا می آیند غذا حاضر کردن مکروه است.
حتی جریر ابن عبدالله البجلی روایت می کند که: “ما جمع شدن در کنار بستگان میت و به همراه آنها غذا حاضر کردن را گناهی مانند جمع شدن بر سر میت و فریاد وفغان گریه کردن می دانیم.” (ابن ماجه، جنایز۶۰)
بنابر این سنت است تا چند روز برای خانواده مصيبت زده غذا ارسال شود.
متأسفانه شاهد هستيم که در بسیاری از جاها مردم به خانه عزاداری مثل اینکه برای خوردن غذا جمع می شوند در حالی که در آن خانواده متوفی آب خالی هم از گلویشان پایین نمی رود. و این به یک عرف تبدیل شده است. خانواده ميت نمی داند چه کار کنند؛ آیا به امور عزاداری مشغول شوند یا برای حضارغذا آماده نمایند؟!
اما بعضیها از ما می پرسند : “اگر رسم باشد و امر دست ما نباشد چه میشود؟ تکلیف ما چیست؟” نظر ما این است که ما حقیقت را مطرح می کنیم و انتظار نداریم که یک دفعه همه چه درست شود، فقط اگر توانستید باید توضیح دهید که این کار (سفره انداختن ) در اصل صحیح نیست.
البته يادآورى اين نكته ضرورت دارد كه نزدیکان و اقارب که از دور برای شرکت در مراسم تشییع آمده اند و در همان خانه اقامت می نمایند می توان فقط برای آنها غذا فراهیم ساخت و اشکالی ندارد
