این یکی از وضعیت طبیعی است که انسان زیاد سجده کند و به عنوان پینه پوستی روی پیشانی نمازگزار ایجاد می‌شود. پوست انسان در معرض اثرات مختلفی قرار می گیرد و اگر جلد انسان نرم و لطیف باشد، سریعتر اثری از خود به جا می گذارد. برخی هنگام سجده‌کردن یا هنگام برخاستن از سجده، پیشانی خود را روی فرش یا خاک فشار می‌دهند. این کار بر زبری پوست تأثیر می‌گذارد. در نتیجه موجب کراتینه‌شدن آن می‌شود. اما این بدان معنا نیست که افرادی که اثری از سجده بر پیشانی ندارند، مؤمن نیستند. البته این فکر اصلا اشتباه است.
در این مورد آیه ای درقران کریم وجود دارد که خدای متعال می فرماید:
مُحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّآءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَآءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَاناً سِیمَاهُمْ فِى وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَ لِکَ مَثَلُهُمْ فِى التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِى الْإِنجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْئَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُؤاْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْراً عَظِیماً
محمّد، رسول خداست و کسانى که با او هستند، بر کفّار، سخت و در میان خودشان مهربانند. آنان را پیوسته در رکوع و سجود مى بینى، که فضل و رضوان را از خدا مى جویند، نشانه آنان در رخسارشان از اثر سجود نمایان است. این است وصف ایشان در تورات و وصف آنان در انجیل، مانند زراعتى است که جوانه را از زمین خارج کرده، پس آن را نیرو داده تا سخت شود و بر ساقه خود بایستد، آن گونه که کشاورزان را به شگفتى و شادى وامى دارد. تا خداوند به واسطه مؤمنان کفّار را به خشم آورد، ولى خداوند به کسانى از کفّار که ایمان آورده و کارهاى شایسته انجام دهند، وعده آمرزش و پاداشى بزرگ داده است.(فتح 29)
قرآن کریم در این آیه سیمای یاران پیامبر که حاکی از خشوع آنها برای خدا است را اینگونه توصیف می فرماید: «سیماهم فی وجوههم من اثر السجود»: معنایش این است که : سجده آنان برای خدا به عنوان تذلل و تخشع برای او است و این سجده در چهره آنان اثری گذاشته، و آن اثر سیمای خشوع برای خداست، که هر کس ایشان را ببیند با آن سیما ایشان را می‌شناسد.
“سیما” در اصل به معناى علامت و هیئت است، خواه این علامت در صورت باشد، یا در جاى دیگر بدن، هر چند در استعمالات روزمره به نشانههاى صورت و وضع ظاهرى چهره گفته مىشود.
اما گاهی افرادی از نمازگذاران عمداً روی پیشانی خودشان علامت می زنند تا مطمئن شوند که علامتی روی پیشانی دارند و آنها این کار را برای جلب اعتماد دیگران انجام می دهند و خودشان را بعنوان مومن اصلی تقدیم می کنند و گمان می کنند که اگر اثری بر پیشانی آنها باشد به خدا نزدیکتر می شوند.
بنابر این مسلمان باید از این کار جعلی بپرهیزد، چون چنین کارها برای مسلمانان ناپسند است.
