در قرآن کریم چنین آمده است:
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ فاغْسِلُواْ وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُواْ بِرُؤُوسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَینِ [۱]
اى کسانى که ایمان آورده اید چون به نماز برخیزید صورت و دست های تان را تا آرنج بشویید و سر و پاهاى خودتان را تا برآمدگى پیشین [هر دو پا] مسح کنید.
شاید با دیدن آیه بالا به این نتیجه رسیده باشید که برای هر نماز باید وضوء گرفت اما چنین نیست، چرا که آیه وضوء داشتن را شرط برای نماز خواندن گذاشته است. یعنی اگر وضوء باطل نشده باشد، می شود با یک وضوء چند نماز را خواند به همین خاطر هم مبطلات وضوء وجود دارد، وگرنه معنایی نداشت. در حدیث از پیامبر (ص) نقل می شود که فرمود: لولا أن أشق على أمتی لأمرتهم عند کل صلاة بوضوء، ومع کل وضوء بسواک
اگر برای امتم سخت نبود، امر می کردم که برای هر نمازی وضوء بگیرند و با هر وضوء مسواک بزنند.
پس تا وضوء باطل نشد، می توان چند نماز را با همین وضوء خواند.
