آیا این حقیقت دارد که خداوند بلند مرتبه از حق خود در آن دنیا در مقابل بندگان خود می‌گذرد ولی از حق مردم نه؟
اولا توصیه می کنیم که به حق دیگران نباید تجاوز کرد. برای اینکه حق الناس حق مردم است باین خاطر می گویند “خدا حق الناس را نمی بخشد تا آن زمانی که صاحب آن حق ببخشد”. ولی آن گناهی که هیچ بخشیده نمی شود فقط شرک می باشد.
إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا
خداوند اين را كه به او شرك آورده شود نمى آمرزد و فروتر از آن را بر هر كه بخواهد مى بخشايد و هر كس به خدا شرك ورزد قطعا دچار گمراهى دور و درازى شده است (نساء 116)
خداوند متعال در این آیه به طور واضح بیان کرده که گناه هرکسی را که بخواهد می بخشد. وکسانی هم که بخشیده نمی شوند به اندازه گناهی که انجام داده اند مجازات می شوند.
تجاوز کردن به حق کسی حق الناس است و از گناهان بزرگ محسوب می شود. خداوند همان طور که بیان کرده تمام گناهان هر که را که بخواهد می بخشد، پس در نتیجه حق الناس را هم می بخشد. از طرفی هم خداوند حق شخص مظلوم واقع شده را هم ضایع نکرده و او را راضی می کند.
هر که حق کسی را خورده باشد، باید بلافاصله از آن شخص حلالیت بخواهد. چون در روز قیامت نه دینار و نه درهم کارساز است.
