آیا در اسلام چیزی به نام عشق وجود دارد؟
آیا در اسلام چیزی به نام عشق وجود دارد؟ ایا اگر یه دختر یا پسر عاشقی کسی بشود چه حکمی دارد؟ یا کل عاشق بودن چگونه است؟
پاسخ
در قرآن و حدیث صحیح پیامبر صلی الله علیه و سلم کلمه ای بنام عشق وارد نشده است، بلکه واژه محبت بکار گرفته شده است، لذا بهتر است کلمه محبت بجای عشق گفته شود، مثلا در قرآن کریم آمده است که خداوند متعال میفرماید:
" قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ " ﴿آل‌عمران: 31﴾
«بگو» (ای محمد، به مدعیان دوستی من) «اگر خدا را دوست دارید» (یعنی: اگر به‌حق در ادعای محبت خداوند صادق و راستگو هستید) «پس، از من‌پیروی کنید» (در راه اسلام زیرا شما می‌دانید که من پیامبر بر حق خداوند هستم )«تا خدا دوستتان بدارد و گناهانتان را بر شما بیامرزد و خداوند آمرزنده مهربان است»
و در قرآن کریم در مورد محبت زوجین کلمه مودة آمده است و خداوند متعال میفرماید:
" وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً ۚ إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ " (الروم : 21)
" و از نشانههای او این است که همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانههایی است برای گروهی که تفکّر میکنند "
و در حدیث پیامبر صلی الله علیه و سلم آمده است که فرمودند:
" لا یُؤْمِنُ أَحَدُکُمْ حَتّی أَکُونَ أَحَبَّ إِلَیْهِ مِنْ والِدِهِ وَوَلَدِهِ و النَّاسِ أَجْمَعینَ (متفق علیه)
" ایمان شما کامل نمیشود مگر اینکه من نزد او از پدرش و فرزندش و همه مردم محبوبتر باشم"
اما روایتی که در ان کلمه عشق آمده است و میگوید که: " من عشق فکتم و عف و مات فهو شهید" یعنی: " کسی که عاشق شد ولی کتمان کرد و عفت ورزید و بمیرد شهید است"، این روایت موضوع است.
بنابراین بهتر است بجی کلمه عشق از محبت و مودت استفاده شود، و اگر منظور از محبت و دوستی، ایجاد رابطه ای همراه با مهر و عطوفت نسبت به جنس مخالف باشد در اینصورت این امر در مکان و شرایط خود امری پسندیده نیز است. البته همانطور که گفته شد باید در شرایط خود صورت گیرد مثلا عطوفت دو زوج نسبت به هم و این امر جزو فطرت بشری است که الله تعالی در درون انسانها قرار داده است که بایستی در محل و مکان خود آنرا پرورش داد.
الله تعالی می فرماید:« وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ»(روم 21)
یعنی: و از نشانههای او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودّت و رحمت قرار داد؛ در این نشانههایی است برای گروهی که تفکّر میکنند!
یعنی: تا به همسرانتان انس و الفت گرفته و به آنان تمایل ورزید زیرا آرامش و راحت روانهایتان با این انس و الفت است «و در میان شما مودت و رحمت نهاد» یعنی: در میان مرد و همسرش در پرتو پیوند نکاح و در درون قلعه مستحکم آن، محبت و علاقه و شفقت و عشق قرار داد پس به وسیله این نکاح است که شما با یک‌دیگر مهر و عاطفه مبادله می‌کنید، بی آن‌که قبل از این میان شما شناخت و معرفتی باشد، چه رسد به مهر و محبت.
ولی این محبت باید برای همسر و شوهر باشد و اگر جوانی از دختری خوشش بیاید و مهر وی به قلبش راه یابد می تواند با او ازدواج کند، و اگر موفق به اینکار نگردید نباید این محبت را در قلب خود نگه دارد! زیرا ممکن است منجر به اعمال خلاف شرع شود و به فساد بیانجامد.
الله تعالی می فرماید :« وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَی إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِیلاً»(اسرا 32)
یعنی: و نزدیک زنا نشوید، که کار بسیار زشت، و بد راهی است.
و محبت و علاقه ایکه بین نامحرم ایجاد شود راهی را به زنا نزدیک می گرداند، لذا در صورتیکه بین دختر و پسر علاقه ایجاد شود و آنها موفق نشوند با هم ازدواج نمایند بایستی این علاقه را از خود دور کنند تا راه فساد را سد نمایند.
