بی تردید لباس شاخه ای از اخلاق است. بنابراین ، یک فرد لباس پوشیده به عنوان شکل خاصی از اخلاق در نظر گرفته می شود. لباس علاوه بر تاثیر بر دیگران، در اخلاق و رفتار خود فرد نیز تاثیر شگرفی می گذارد و لباس رازهای درونی انسان را آشکار می کند و در میان اجتماع مهمترین شاخصه اخلاق خوب شمرده می شود
اما چون اخلاق فقط مربوط به لباس نیست ، ما به کسی فقط به سبب لباس خوبی او “آدم خوش اخلاق” نمی گوییم. می گوییم، از نظر اخلاقی لباس خوبی پوشیده است. چون شاید کسی لباس خوب داشته باشد ولی رفتارهای بی اخلاقی انجام دهد.
خدای متعال در کتاب خود می فرماید:
ای فرزندان آدم، محققا ما لباسی که ستر عورات شما کند و جامههایی که به آن تن را بیارایید برای شما فرستادیم، و لباس تقوا نیکوترین جامه است. این سخنان همه از آیات خداست (که به بندگان فرستادیم) شاید خدا را یاد آرند (اعراف 26). ولی متأسفانه مردم از نعمت لباس به طور صحيح استفاده نمیكند و به افراط و تفريط روی میآورند. در آیه می فرماید که ” و لباس تقوا نیکوترین جامه است”. تقوا به معنای محافظت و پرهیز از نظر مادی و معنوی است. افزون بر آنچه یاد شد، برای اینکه انسان موجودی است دارای ارزش های مادی و معنوی باید لباسش نیز مطابق با اخلاقش باشد.