آیا مرد زناکار می تواند با زن پاکدامن ازدواج کند؟

معلوم است که زنا از گناهان کبیره است و خداوند در باره این عمل زشت بارها در کتاب خود تذکر داده است. ولی گناهی وجود ندارد خداوند با توبه کردن آن را عفو نکند. اگر کسی به گناه کبیره ای آلوده شده و سپس توبه کند به شرط آن که کاملا پشیمان شده و تصمیم قاطع به ترک چنین گناهانی بگیرد، از توبه کنندگان واقعی محسوب می شود و نه تنها خداوند از چنین اشخاصی متنفر نیست بلکه به فرموده خود توبه کنندگان را دوست دارد. "ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین." توبه از اعمال و گناهانی چون زنا، به معنای پشیمانی و ترک واقعی آنها است. بنابر این، اگر زانی صمیمانه توبه کند امید بر این است که گناهانش بخشیده می شود و بعد از توبه می تواند با هرکسی که می خواهد ازدواج کند.

خدای تعالی در آیه پنجم سوره مبارکه نور می فرماید: إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (مگر كسانى كه بعد از آن توبه كرده و عمل صالح انجام دهند كه البته خدا البته آمرزنده مهربان است.) شخص زاناکار نمی تواند با شخصی غیر زناکار ازدواج کند. در سوره فرقان خداوند عالم گناهان کبیره را به سه قسم تقسیم کرده است: "شریک قرار دادن برای خداوند متعال"، "قتل انسان بی گناه" و "زنا". ما قائلیم که خدای بخشنده و مهربان توبه کنندگان را عفو می کند.

آیات مذکور این است: ".وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا. يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا. إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا" (و آنان هستند که با خدای یکتا کسی را شریک نمی‌خوانند و نفس را که خدا حرام کرده جز به حق به قتل نمی‌رسانند، و هرگز گرد عمل زنا نمی‌گردند، که هر که این عمل کند کیفر گناهش را خواهد دید. عذابش در قیامت مضاعف شود و با ذلّت و خواری به دوزخ مخلّد گردد. مگر آن کسانی که از گناه توبه کنند و عمل صالح به جای آرند، پس خدا گناهان آنها را بدل به حسنات گرداند، و خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است (فرقان 68-70)

: «و هُو الّذِى یقْبل التّوبه عن عِبادِه» او کسی است که توبه را از بندگان خود می پذیرد.) (شوراء 42)