آیا مشرکین مکه انتظار یک پیامبر را داشتند؟
در هنگام که برای خا تم النبیین وظیفه رسالت داده شده است. در بین اهل کتاب اشخاص با انصاف این رسالت را میفهیدند واین را با اطرا فیان خود بیان هم میکردند ودر همین حال این اشخاص صمیمی میفهمیدند که این رسالت به یکی از فرزندان سیدنا اسما عیل علیه الصلاة والسلام داده میشود. در نتیجه این به نظر میا ید که اهالی مکه هم, از نسل خود شان آمدن یک پیا مبررا میفهمیدند, چون احتما ل این بعید نیست که دربین اهل کتا ب اشخاص با انصاف وصمیمی این موضوع را با اهل مکه بیان میکردند ادعا کردن عکس این با عقل سلیم واذعان سالم موافق نخواهیم بود. در واقع آیات 155_157 سوره انعام به این مسأله اشاره میکنند
وَهَذَا کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَکٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٥٥﴾ أَنْ تَقُولُوا إِنَّمَا أُنْزِلَ الْکِتَابُ عَلَى طَائِفَتَیْنِ مِنْ قَبْلِنَا وَإِنْ کُنَّا عَنْ دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِینَ ﴿١٥٦﴾ أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْکِتَابُ لَکُنَّا أَهْدَى مِنْهُمْ فَقَدْ جَاءَکُمْ بَیِّنَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَّبَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَصَدَفَ عَنْهَا سَنَجْزِی الَّذِینَ یَصْدِفُونَ عَنْ آیَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا کَانُوا یَصْدِفُونَ
مفهوم آیات کریمه چنین میبا شد:
«و این کتابی است پربرکت که ما آن را فرو فرستادیم ، پس از آن پیروی کنید و پروا پیشه سازید ، شاید مشمول رحمت گردید.
تا مبادا بگویید که کتاب ( آسمانی ) تنها بر دو طایفه پیش از ما ( یهود و نصارا ) فرود آمده و در حقیقت ما از خواندن و بحث و بررسی آنها بی خبر بودیم.
یا بگویید: اگر برای ما کتاب ( آسمانی ) نازل می شد مسلّما از آنها هدایت یافته تر بودیم ، پس همانا برای شما حجت و برهان و مایه هدایت و رحمتی از جانب پروردگارتان آمد ، پس چه کسی ستمکارتر است از آن که آیات خدا را تکذیب کند و از آنها روی بگرداند و دیگران را نیز از آن منع کند به زودی کسانی را که از آیات ما روی می گردانند و مانع دیگران ( نیز ) می شوند به سزای رویگردانی و مانع شدنشان به عذاب سختی کیفر می دهیم. «سوره انعام آیۀ 155_157»
مراد از دو طایفه که در آیات فوق ذکر گردیده یهود ونصاری بودن شان محتمل هست. ومفسرین هم به این با ور هستند فلهذا چنین برداشت میشود که چیز هاییکه در آیات ذکر گردیده اهل مکه گفته هست
ابن کثیر در تفسیر آیات فوق آیاتیکه به این موضوع ربط دارد تماس میکند واین آیۀ 42 سوره فاطر مییباشد.« وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیَکُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الأمَمِ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِیرٌ مَا زَادَهُمْ إِلا نُفُورًا
مفهومش چنین میبا شد « آنان با نهایت تأکید به خدا سوگند خوردند که اگر پیامبری انذارکننده به سراغشان آید ، هدایت یافته ترین امّتها خواهند بود امّا چون پیامبری برای آنان آمد ، جز فرار و فاصله گرفتن از ( حق ) چیزی بر آنها نیفزود! » کسا نیکه در آیات قسم میخورند اهالی مکه بودن شان روایت شده هست ومفسر بزرگ ابن کثیردرین با ره چین میفر ماید : در آیه 42 سوره فا طر اشره به این شده هست که خداوند( ج.ج ) قبلاز اینکه محمد (ص) را به صفت نبی وپیامبر خود بر گزیند اهالی مکه چنین قسم میخوردند. خلاصه از آیات فوق الذکر چنین بر میا ید که مشرکین مکه در بین خود شان آمدن یک پیامبر را میدا نستند واین را برای اینها دربین اهل کتاب اشخاص با انصاف وعادل بیان میکردند.
