استگاه های ما پس از زندگی در دنیا (2)
وقتی حیات دنیا پایان یافته دیگر امکان توبه وجود ندارد. کسانی که وظایفشان را در قبال خداوند انجام نداده اند هنگامی که ملک الموت به سراغشان می آید چنین می گویند:
"ما که کار بدی نکرده ایم."
و جواب فرشتگان به آنها این می شود که: "خیر، خداوند می داند که چه کرده اید." (سوره نحل 16/28)
و بعد روح متوجه می شود که در خطر است و به خداوند چنین التماس می کند:
حَتَّى إِذَا جَاء أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحًا فِيمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِن وَرَائِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ
آنگاه كه يكى از ايشان را مرگ فرارسد، گويد پروردگارا، مرا باز گردانيد باشد كه در آنچه فروگذار كردهام، كارى شايسته پيش گيرم، حاشا، اين سخنى است كه او [ظاهرا] گوينده آن است، و پيشاپيش آنان [زندگى] برزخى است تا روزى كه برانگيخته شوند.
(سوره مومنون 23/99-100)
از این سخنان به این نتجه می رسیم:
دابة (در خطاب به روح مرده): انسانها به آیاتمان باور واقعی ندارند.
روح انسان، به حالت تسلیم شده می گوید: "ما که کار بدی نکرده ایم."
و فرشته می گوید: "خداوند می داند که چه کرده اید."
و مرده که به خدا التماس می کند که پروردگارا مرا باز گردان تا بلکه در دنیایی که ترک کردم کار خیری انجام دهم.
فرشته (دبة الارض): خیر! این فقط حرف است و مدام تکرار می شود. تا روزی که دوباره زنده شود مانعی (برزخ)وجود دارد. نمی تواند دوباره باز گردد.
این نشان دهندۀ آن است که دابة، یک فرشته است. از زمین بیرون آمدنش، به معنی از قبر بیرون آمدنش است. پس می توان گفت که این صحبتها با روحی که به همراه جسد وارد قبر می شود، انجام می گیرد.
آیات موجود دیگر راجع به دابةالارض، تاییدی بر فرشته بودن آن می باشد. چونکه آیات دیگر هم دوباره زنده شدن را توضیح می دهد. خداوند چنین می فرماید:
وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ حَتَّى إِذَا جَاؤُوا قَالَ أَكَذَّبْتُم بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِم بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنطِقُونَ
به خاطر بياور روزي را كه ما از هر امتي گروهي را از كساني كه آيات ما را تكذيب ميكردند محشور ميكنيم و آنها را نگه ميداريم تا به يكدگر ملحق شوند تا زماني كه (به پاي حساب) ميآيند به آنها ميگويد آيا آيات مرا تكذيب كرديد و در صدد تحقيق بر نيامديد شما چه اعمالي انجام ميداديد. در اين هنگام فرمان عذاب بر آنها واقع ميشود و آنها سخني ندارند كه بگويند. (سوره نمل 27/83-85)
