در سوره نساء آیه 79 خدای متعال می فرماید که “هر چه از خوبيها به تو مى رسد از جانب خداست و آنچه از بدى به تو مى رسد از خود توست و تو را به پيامبرى براى مردم فرستاديم و گواه بودن خدا بس است” (مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ وَأَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا). از این آیه این نتیجه را می گیریم که حضرت ایوب که به مصیبتها گرفتار شده بود در نتیجه عمل خود بود؟
جواب:
این که تمامی مشكلات و سختي هايی كه انسان در اين دنيا متحمل می شود به سبب اعمال او است، همه جا صدق نمی کند. آیه ای که به آن اشاره نموده اید شاید ظاهراً همان معنی را بدهد، یعنی خوبی ها و بدیهای که انسان انجام می دهد بی شک نتیجه اش را می بیند، اما ممکن است خدا انسان را با بلایا و سختی ها امتحان کند که قران کریم در این باره صریحاً می فرماید:
وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ
و قطعا شما را به چيزى از [قبيل] ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جانها و محصولات مى آزماييم و مژده ده شكيبايان را ( بقره 155)
حضرت ایوب به عنوان الگوی صبر در کتاب خدا ذکر شده است و نمونه ای برای انسانهای دیگر است و هم او است که به ما درس صبر می دهد. آن حضرت را خداوند متعال سال ها با درد و رنج امتحان کرد ولی او تمام این سال ها را به شکرگزاری خداوند مشغول بود. در طول تاریخ انسانهایی که در زندگی خود با سختی ها و مشکلاتی رو به رو می شوند حضرت ایوب را به عنوان اسوه و الگوی خود قرار داده و از او درس صبر و بردباری آموخته اند. مثلا در سالهای اول تبلیغ دین اسلام مسلمانان از طرف مشرکان تحت فشار فراوان بودند. هم در آن سال ها بود که خدای متعال این آیات را نازل کرده و حضرت ایوب را به عنوان الگویی برای مسلمانان معرفی کرد.
“وَ اذْکُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ نادي رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ. ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هذا مُغْتَسَلٌ بارِدٌ وَ شَرابٌ. وَ وَهَبْنا لَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَ ذِکْري لِأُولِي الْأَلْبابِ. وَ خُذْ بِيَدِکَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ.”
“و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را ، هنگامی که پروردگارش را خواند (و گفت: پروردگارا!) شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است. (به او گفتیم:) پای خود را بر زمین بکوب! این چشمه آبی خنک برای شستشو و نوشیدن است! و خانواده‌اش را به او بخشیدیم و همانند آن‌ها را بر آنان افزودیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکری برای اندیشمندان. (و به او گفتیم:) بسته‌ای از ساقه‌های گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشکن! ما او را شکیبا یافتیم چه بنده خوبی که بسیار بازگشت کننده (به سوی خدا) بود!”
