حقوق جزا (4)
اتهام به زنا
حمله به حریم شخصی
خداوند چنین می فرماید:
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ [1]
و كساني كه زنان پاكدامن را متهم ميكنند سپس چهار شاهد (بر ادعاي خود) نميآورند آنها را هشتاد تازيانه بزنيد، و شهادتشان را هرگز نپذيريد، و آنها فاسقانند.
جزای زنا صد ضربه شلاق است. اگر کسی که ادعا کند که زنی زنا کرده و نتواند آن را اثبات کند، به زن تهمت زده و هم اینکه وجۀ اجتماعی آن زن لکه دار می شود و اعتبار اجتماعی خود را از دست می دهد. به همین دلیل جزای کسی که به زنی تهمت زنا می زند مشابه جزای زنا بوده و هشتاد ضربه شلاق می باشد. این مانند ضمانت ضرری است که به آن زن وارد کرده. فردی که ادعای زنای زنی را دارد، باید چهار شاهد بیاورد، که با خودش پنج می شود. چون چهار شاهد نداشته صد ضربه شلاق به پنج تقسیم شده و سهم شاهدان که هشتاد ضربه می شود، به آن فرد زده می شود. و بیست ضربه که جزای زنا می باشد، از آن کاسته می شود.
جزای اصلی که به فردی که تهمت زده داده می شود این است که هیچ گاه حق شهادت ندارد.
همانطور که لکۀ این تهمتی که به زن زده شده تا آخر عمر با اوست، فردی که تهمت زده هم تا آخر عمر این لکه که نمی تواند شهادت دهد را با خود خواهد داشت. همانطور که با بررسی رفتار زنی که به او تهمت زده شده، نظر اجتماع راجع به او عوض می شود، با بررسی رفتار فردی که تهمت زده هم می توان این مجازات را از او برداشت. یعنی اگر توبه کرده و حسن نیت او ثابت شود، آنگاه شهادش پذیرفته می شود. از این آیه این نتیجه را می توانیم بگیریم:
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ [2]
مگر كسانى كه پس از آن توبه كنند و كارشايسته پيش بگيرند، كه خداوند آمرزگار مهربان است.
کسی که جرم زنا مرتکب شده باشد، حق ازدواج با فرد با ناموس را از دست می دهد. این مانند پس دادن جواب گناه است. خداوند چنین می فرماید:
الزَّانِي لَا يَنكِحُ إلَّا زَانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيَةُ لَا يَنكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ
مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نميكند، و زن زناكار را جز مرد زناكار يا مشرك به ازدواج خود در نميآورد، و اين كار بر مؤ منان تحريم شده است. (سوره نور 24/3)
جزای زنا هم صد ضربه شلاق است. جزئیات آن در این آیه مطرح شده. خداوند چنین می فرماید:
الزَّانِيَةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِّنْهُمَا مِئَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُم بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلْيَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ
زن و مرد زناكار را هر يك، صد تازيانه بزنيد، و هرگز در دين خدا رافت (و محبت كاذب) شما را نگيرد اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد، و بايد گروهي از مؤمنان مجازات آنها را مشاهده كنند. (سوره نور، 24/2)
چونکه مجازات صد ضربه شلاق برای جرم زنا توجیه ندارد، خداوند خودش این فرمان را آشکارا در قرآن مطرح کرده تا بحث و جدال راجع به این موضوع را خاتمه دهد.
اگر کسی که زنا کرده توبه کند و اصلاح شود، می تواند با زن مومن ازدواج کند. خداوند چنین می فرماید:
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ
مگر كسانى كه پس از آن توبه كنند و كارشايسته پيش بگيرند، كه خداوند آمرزگار مهربان است. (سوره نور 24/5)
خداوند با لطف بی پایانش این گناه این افراد را به ثواب تبدیل می کند. خداوند چنین می فرماید:
وَالَّذِينَ لَا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلَا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَا يَزْنُونَ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا إِلَّا مَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا مَن تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ يَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا
آنها كساني هستند كه معبود ديگري را با خداوند نميخوانند، و انساني را كه خداوند خونش را حرام شمرده جز به حق به قتل نميرسانند، و زنا نميكنند، و هر كس چنين كند مجازاتش را خواهد ديد. چنين كسي عذاب او در قيامت مضاعف ميگردد، و با خواري هميشه در آن خواهد ماند. مگر كسي كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد كه خداوند گناهان اين گروه را به حسنات تبديل ميكند. و خداوند آمرزنده و مهربان است. و هر كس توبه كند و عمل صالح پيشه كند، حقا كه به درگاه خداوند چنانكه بايد و شايد توبه كرده است. (سوره فرقان 25/68-71)
خداوند چنین می فرماید:
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ [1]
و كساني كه زنان پاكدامن را متهم ميكنند سپس چهار شاهد (بر ادعاي خود) نميآورند آنها را هشتاد تازيانه بزنيد، و شهادتشان را هرگز نپذيريد، و آنها فاسقانند.
جزای زنا صد ضربه شلاق است. اگر کسی که ادعا کند که زنی زنا کرده و نتواند آن را اثبات کند، به زن تهمت زده و هم اینکه وجۀ اجتماعی آن زن لکه دار می شود و اعتبار اجتماعی خود را از دست می دهد. به همین دلیل جزای کسی که به زنی تهمت زنا می زند مشابه جزای زنا بوده و هشتاد ضربه شلاق می باشد. این مانند ضمانت ضرری است که به آن زن وارد کرده. فردی که ادعای زنای زنی را دارد، باید چهار شاهد بیاورد، که با خودش پنج می شود. چون چهار شاهد نداشته صد ضربه شلاق به پنج تقسیم شده و سهم شاهدان که هشتاد ضربه می شود، به آن فرد زده می شود. و بیست ضربه که جزای زنا می باشد، از آن کاسته می شود.
جزای اصلی که به فردی که تهمت زده داده می شود این است که هیچ گاه حق شهادت ندارد.
همانطور که لکۀ این تهمتی که به زن زده شده تا آخر عمر با اوست، فردی که تهمت زده هم تا آخر عمر این لکه که نمی تواند شهادت دهد را با خود خواهد داشت. همانطور که با بررسی رفتار زنی که به او تهمت زده شده، نظر اجتماع راجع به او عوض می شود، با بررسی رفتار فردی که تهمت زده هم می توان این مجازات را از او برداشت. یعنی اگر توبه کرده و حسن نیت او ثابت شود، آنگاه شهادش پذیرفته می شود. از این آیه این نتیجه را می توانیم بگیریم:
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ [2]
مگر كسانى كه پس از آن توبه كنند و كارشايسته پيش بگيرند، كه خداوند آمرزگار مهربان است.
