دروغگویی یکی از زشت‌ترین خصلت‌های اخلاقی است؛ رسول‌اکرم(ص) دروغ را یکی از علامت‌های چهارگانه نفاق معرفی کرده‌اند.
عبدالله‌بن مسعود می‌گوید که رسول‌اکرم(ص) فرمود: “از دروغ جداً پرهیز کنید، چراکه دروغ به‌طرف گناه هدایت می‌کند و گناه به جهنم می‌کشاند، شخصی که پیوسته دروغ بگوید و دنبال دروغگویی باشد، سرانجام نزد الله کذّاب و دروغگو نوشته میشود.”
برای این‌که کودک به راست‌گویی عادت کند و از دروغ بپرهیزد، لازم است والدین سعی نمایند که خودشان هم الگو و نمونه خوبی برای او باشند. به‌همین‌دلیل از دیدگاه شریعت مقدس اسلام درست نیست که پدر و مادر حتی از راه شوخی به فرزندشان دروغ بگویند، تا مبادا زشتی و گناه دروغ از دل فرزند بیرون رود.
عبدالله بن‌عامر گفت:
روزی مادرم مرا صدا زد؛ رسول اکرم(ص) در خانه ما نشسته بود؛ مادرم گفت: بیا، به تو چیزی بدهم؛ حضرت رسول الله(ص) به او فرمود: چه می‌خواهی به او بدهی؟ مادرم گفت: می‌خواهم به او خرما بدهم؛ آن‌حضرت(ص) فرمود: اگر شما به او خرما نمی‌دادید، این یک دروغ برای شما محسوب می‌شد.
از رسول گرامی(ص) روایت شده:
“اگر کسی به کودکی بگوید: بیا این چیز را بگیر،سپس هیچ چیزی به او ندهد، این دروغ محسوب میشود.۰)”
پس آن جا که قرار است بنیان یک تربیت الهی گذاشته شود، دروغگویی ولو به بچه، بزرگ و نابخشودنی خواهد بود.
ترساندن به دروغ
معمولاً بعضی از مادران عادت دارند کودکان را هنگام خواب یا وقت دیگر به دروغ می‌ترسانند؛ بعضی‌ها از پلیس و عده‌ای از جن و عده‌ای از درندگان و غیره می‌ترسانند، اما این ترساندن ضمن این‌که دروغ محسوب میشود، از نظر روحی و روانی تأثیرات بدی بر کودک می‌گذارد؛ چنین کودکانی در آینده، توهمی، ترسو، دروغگو و ضعیف‌القلب بار می‌آیند؛ لذا مادران باید جداً از این نوع دروغ‌های تهدیدکننده بپرهیزند و به‌جای آن از روش‌های دیگر کار بگیرند.
