اگر کسی در روزهای رمضان نه از روی فراوشی، عمداً نیت روزه ننماید، اما هیچ مبطلی را نیز انجام ندهد، چیزی نخورد و ننوشد روزه‌اش چه حکمی دارد؟
در ادای عبادات نیت واجب است. هیچ عبادتی بدون نیت در دین ما وجود ندارد چون اعمال به نیت ها بستگی دارد. مثلا نماز گزار در نیت نماز باید آن را به قصد تقرب الی الله و قصد انجام تکلیف الاهی به جا آورد
نیت در هر عملى شرط است؛ از این رو یکى از شرایط صحت نماز و روزه و عبادتهای دیگر نیت است و بدون نیت درست نیست
نیت در حقیقت کار دشوارى نیست ؛زیرا هر انسان عاقلى که کارى انجام میدهد ،ابتدا قصد و نیت انجام آن را میکند و سپس به انجام آن میپردازد ، لذا نه کار دشوارى است و نه نیازى به این است که نیت و قصد خویش را بر زبان بیاورد. چون محل یا جاى نیت قلب است. رسول خدا هم به زبان نیت نمی کرد و ثابت نیست که هیچ یکی از یاران آن حضرت به زبان نیت کرده باشند. جای نیت قلب است نه زبان و خدای تعالی از قلوب الناس آگاه است.
نیت روزه رمضان را از وقت افطار، تا روز بعد ۵ تا ۱۰ دقیقه مانده به نماز ظهر می توان انجام داد.
در این مدت زمان باید اینگونه نیت کرد که، برای رضای خدا نیت به روزه داری می کنم. بیدار شدن برای سحر هم نیت محسوب می شود. خلاصه، کسی که بدون نیت از صبح تا شب چیزی نخورده او فقط گرسنه مانده است و روزه محسوب نمی شود
