اگرچه در اسلام سنّ مشخصی برای ازدواج و همزستی مقرر نگرديده اما شرایط اعتبار ازدواج در آیات قرانی به وضوح قابل مشاهده است. بدین وسیله مهمترین شرط در ازدواج بلوغ و رشد است. بلوغ در مردان با احتلام و در زنان با خونرزی قاعدگی مشخص می شود.
اما در مورد رشد ، این وضعیت بلوغ ذهنی است که فرد را قادر می سازد تا امور زندگی خود را اداره کند، یعنی رسیدن به بلوغ جنسى و رشد فکرى و اجتماعى و اخلاقى است.
در قران کریم می خوانیم: “وَ ابْتَلُوا الْيَتامى حَتّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْداً فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوالَهُمْ” (نساء/6)
“يتيمان را آزمايش كنيد تا هنگامى كه بالغ شده و به نكاح تمايل پيدا كردند و آنان را به درك مصالح زندگانى خود آگاه يافتيد، اموالشان را به آنان بدهيد”
در آیه باید توجه ویژه ای به این جمله (” حَتّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ”) داشته باشد که علاوه بر بلوغ جسمی آماده بودن برای ازدواج و همزیستی نیز از شروط نکاح محسوب می شود. در اینجا ذکراین نکته ضروری است که مهمترین معیار برای ازدواج احساس آمادگی و توان اداره زندگی است. علاوه بر این “” حَتّى إِذا بَلَغُوا النِّكاحَ”… از این جمله مشخص است که ازدواج در سنین پایین در دین ما قابل قبول نیست. ولی متاسفانه در برخی کشورهای مسلمان ازدواج دختران در كودكی و نوجوانی بیشتر به چشم می خورد.
