سورة الهمزة 1
سوره همزه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا که نیکی اش بی‌اندازه ومهربانی‌اش فراوان
وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)
وای بر هر عيب جوی و طعنه زن
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾
کسی که مالی جمع نموده و برشمردش
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾
گمان می کند که مالش او را جاودانه خواهد کرد.
كَلَّا لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾
نخیر، محققا او به حطمه پرتاب می شود.
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾
تو چه می دانی حطمه چیست؟
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾
آن آتش برافروخته خدا است
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾
همان که بر دلها سرمی زند
إِنَّهَا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾
به روی آنها سربسته است.
فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾
آتشی که به ستونهای بلند کشیده شده است.
1. از سوره های مکی می باشد. تعداد آیات 9. نامش را از آیه اول از کلمه “همزه” گرفته است. بمعنی فریاد کسی را درآوردن، تلنگر زدن، مانع تراشی کردن می باشد.
