"عمليات استشهادي" از نظر اسلام قابل قبول نیست و انسان مجاز نیست که از خود رهایی پیدا کند و خود را بکشد.
چون با انتحار نمی شود به دشمن جواب داد و انتقام گرفت. این عملیات شهادت نیست. بعضیها از جمله یوسف قرضاوی به این "عملیات" فتوای "شهادت" می دهند و کسانی که با باور کردن به این فتوا " عملیات استشهادی" می نمایند ، شاید خدای تعالی آنها را بیامرزد ولی ما نمی دانیم. چون وضع مردگان در اختیار خدای متعال است.
ولی علم ما تا این قدر می رسد که خدای متعال کسانی که انتحار می کنند آنان را شهید حساب نمی کند و در کتاب خود "خودتان را نکشید" (نساء 29) می فرماید.
در روایتی که در بخاری و مسلم وارد شده است رسول الله (ص) می فرماید:
"کسی که خودش را از کوهی به زمین می اندازد مثل اینکه آن شخص خودش را به آتش می اندازد. و تا ابد این کار دوام می شود. و هر که با خوردن زهر انتحار بکند مثل این که در توی آتش دوزخ در دستش زهر گرفته است و تا ابد می خورد" .
آنان که از سبب نا امیدی دست به انتحار می زنند نه تنها خود را می کشند بلکه بسیاری از بیگناهان دیگر را هم به خشن ترین صورت به قتل می رسانند و بدین ترتیب گویا با کشتن خود و دیگران به آرامش ابدی می رسند. مسلمان حقیقی از این کار زشت دور است چون ایمان و اطمنان به خدای تعالی دارد.
خدای متعال می فرماید:
وَلَا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ (و از رحمت خدا نوميد مباشيد زيرا جز گروه كافران كسى از رحمت خدا نوميد نمى شود" (یوسف)
در سوره حجر از زبان حضرت ابراهیم این سخنان ذکر می شود:
"قَالَ وَمَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ" (گفت چه كسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش نوميد مى شود) (حجر 56). و در آیه دیگر می فرماید:
"لَا يَسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَيْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَيَئُوسٌ قَنُوطٌ" (انسان از دعاى خير خسته نمى شود و چون آسيبى به او رسد مايوس [و] نوميد مى گردد" (فصلت 49)
