قدر این نعمت برزگ را بدانیم
در یکی از مباحث گذشته در باره پیامدهای منفی رها کردن قرآن کریم صحبت کرده بودیم. (http://www.dinwefetrat.com/?p=2297 ) در ادامه همین راستا می خواهیم چند تا نمونه از قرآن کریم بیاوریم تا قدر این نعمت بزرگ را بدانیم.
خداوند متعال در خصوص هدایت بخشی قرآن کریم می فرماید:
وَيَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِم مِّنْ أَنفُسِهِمْ وَجِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَى هَؤُلاء وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِّكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ [1]
و [به ياد آور] روزى را كه در هر امتى گواهى از خودشان برايشان برانگيزيم و تو را [هم] بر اين [امت] گواه آوريم و اين كتاب را كه روشنگر هر چيزى است و براى مسلمانان رهنمود و رحمت و بشارتگرى است بر تو نازل كرديم
وقتی در باره نعمت هایی که در اختیار انسان قرار کرفته صحبت می شود، در ذهن ما اهمیت و فوائد فراوانی که آنها مختص به زندگی دنیایی دارند، احیا می شود. اما ویژگی قرآن کریم این است که علاوه بر فواید دنیوی سعادت اخروی را هم شامل می شود.
در سوره رحمان ترتیبی در آیات ذیل آمده است، حایز اهمیت است:
الرَّحْمَنُ * عَلَّمَ الْقُرْآنَ * خَلَقَ الْإِنسَانَ * عَلَّمَهُ الْبَيَانَ
خداوند رحمن* قرآن را ياد داد * انسان را آفريد(ساخت)* به او بيان آموخ
از آیات بالا به وضوح دیده شود که انسان با قرآن به مقام انسان بودن رسید.
در باره فرق انسان با بشر می توانید به http://www.dinwefetrat.com/?p=2227 رجوع کنید.
شاید در ذهن شما این سؤال پدید می آید که اگر انسان با قرآن کریم انسان خواهد شد، پش افرادی که در ادیان گذشته بودند چه حکمی دارند؟ مگر آنهایی که قرآن نداشتند انسان نبوده اند؟ اینجا باید یک حقیقت را یاد آوری کنیم: در اصل همه ادیان یک منشاء و پایه مشترک دارند. لذا حقیقتی که قرآن کریم آورده، در اصل همه ادیان گذشته آورده بودند (توحید، تبوت، معاد). پس آیه مذکور سوره رحمان شامل همه مؤمنان ادیان گذشته می شوند.
قرآن کریم شفای قلوب می باشد:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْكُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَشِفَاء لِّمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ [2]
اي مردم! اندرزي از سوي پروردگارتان براي شما آمده، و درمان آنچه در سينههاست، و هدايت و رحمت براي مؤ منان
وقتی به قرآن کریم اهتمام لازم را داشته باشیم، آن برای قلب ها شفا خواهد شد، قلبی که سالم است، نائل رحمت الهی خواهد شد که آن هدایت الهی است:
ذلِكَ الْكِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ [3]
این است كتابى كه در آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است
سرتاسر قرآن شامل آیات نورانی است که راه و رسم زندگی الهی و نوید حیات ابدی را به انسان بشارت می‌دهد.
وَ نُنَزِّل‌ُ مِن‌َ الْقُرْءَان‌ِ مَا هُوَ شِفَآءٌ وَ رَحْمَة‌ٌ لِّلْمُوْمِنِین‌َ وَ لاَ یَزِیدُ الظَّـَـلِمِین‌َ إِلآ خَسَارًا[4]
و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مىكنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمىافزايد
نکته مهمی که آیه مذکور دارد، آن است که اگر کسی با کنار گذاشتن تعصوبات خود، با خلوص نیت به قرآن ننگرد، جزء ازدیاد خسران چیزی نسیبش نخواهد شد.
باید توجه کنیم که، نباید برخورد و استفاده ما از قرآن به شکل یک کالا باشد، یعنی نباید تنها به دنبال بهره بردن از ثواب قرائت آن باشیم، بلکه باید با تدبر و تفکر در آیات آن خود را بسازیم، تا مشمول آیه ذیل نباشیم، باید قدر نعمت بزرگ را بدانیم تا پیامبر(ع) شاکی ما نباشد:
وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا
و پيامبر [خدا] گفت: «پروردگارا، قوم من اين قرآن را رها كردند.»
یادمان باشد که هر نعمتی که به ما داده شود با خود مسؤلیتی هم می آورد. مخصوصا اگر این نعمت از بزرگترین نعمت ها باشد:
وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ [5]
به راستى كه [قرآن] براى تو و براى قوم تو [مايه] تذكرى است و به زودى [در مورد آن] پرسيده خواهيد شد
