امروزه برخی حقوقدانان معروف این چنین تبلیغات می برند که قران کریم را باید فقط حکمتش را خواند و از آنها عبرت گرفت، ولی باید احکامش را کنار گذاشت، چون احکام قران با علم هزار و چهارصد سال پيش تطابق دارد و به درد انسان معاصر امروز نمی‌خورد و مصرف آیات حقوق به پایان رسیده است. دیدگاه جنابعالی در این مورد چیست؟
پاسخ:
این ادعا که در دوران کنونی نیز مطرح می شود برای ما ادعای جدید نیست، چون در زمان پیامبر هنگامی که آیات کتاب خدا نازل می شد مشرکین مکه نیز در همان ادعا بودند و می گفتند که این سخنان که “محمد” می گوید همان قصه های قدیمیان است. این منطق اعراب جاهلی در هزاران سال پیش از اسلام نیز بوده است.
قران کریم به این نکته اشاره کرده و می فرماید:
وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا قَالُوا قَدْ سَمِعْنَا لَوْ نَشَاءُ لَقُلْنَا مِثْلَ هَذَا إِنْ هَذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ
“و هنگامی که آیات ما بر آنها خوانده می‌شود، می‌گویند: «شنیدیم؛ (چیز مهمّی نیست) ما هم اگر بخواهیم مثل آن را می‌گوییم؛ اینها همان افسانه‌های پیشینیان است”(انفال، 31)
مدعیان فکر می کنند که آنها نسبت به 1400 پیش خیلی پیشرفت کردند و دستورات الاهی برای آنها قدیمی تر است و دیگر به کار آنها نمی خورد. ولی اگر خوب توجه کنیم خواهیم دید که این فکر نیز دلیلی به پیشرفت نکردن آنها است. در حقیقت انسان از همان ابتدای خلقت همین گونه بوده که الان هست. نه در آفرینش روح او و نه در جسمش تغییرات روخ نداده است. و تنها چیزی که دچار تغییر کرده وسایلی که در رشد علمی پدید آمد. بعنوان مثال انسانهای قبلی با سنگ می کشت امروز با گلوله می کشد. در نتیجه هیچ پیشرفت روانی ندارد.
علاوه بر این، آن حقوقدان و قانونگزاران که می گویند امروز باتوجه به شرایط زمان جهان معاصر نیاز به کتابهای دینی ندارد و قوانین کیفری و جزایی جدید باید تطبیق شود، باید از آنها سوال کرد که آیا شما کدام حق و حقوق را دفاع می کنید؟ غیر از خدای متعال کی حق را می شناسد و بتواند حق را تعیین نماید تا حکیمانه و عادلانه باشد. آیا آن حقوق و قوانینی که خودتان ایجاد کردید؟ آیا حق را غیر از خدای متعال کسی می داند و وکسی حق دارد از خود حقوق را معین کرده و قانون بگذارد؟
شما چطور جهان را با “حقوق” تان اداره می کنید ولی هنوز جسم و بدن و محیط اطراف خودتان را کاملا نمی شناسسید و چطور “حقّ و حقوق” خودش و دیگران را بشناسید؟ خلاصه اینکه ، منسوخ بودن احکام فردی، اجتماعی، سیاسی، کیفری، جزایی و … در قرآن کریم به بهانه‌ی قدمت 1400 ساله، سخنی نامعقول، غیر حکیمانه و غیر علمی می‌باشد.
