احرام، از واژه “حرم” به معنای حرمت و منع گرفته شده است و در اصطلاح فقه، حرام کردن بعضی از کارهای حلال و مباح، پس از پوشیدن لباس احرام می باشد و کسی را که چنین کند، محرم گویند و بیرون آمدن از حال احرام را احلال می نامند
وقتی به نماز ایستاده و الله اکبر می گوییم، انجام کارهای دیگر بر ما حرام می شود. وقتی روزه هستیم خوردن و آشامیدن و نزدیکی حرام است. در عبادت حج هم وقتی نیت کرده و لبیک می گوییم، باید از انجام هر گونه گناه، نزدیکی، جدال و بداخلاقی دوری کرده و عبادت را صحیح انجام دهیم.
در احادیث، چیزی راجع به پوشیدن لباس بدون دوخت، و یا نپوشیدن کفشی که دوخت دارد و یا نپوشیدن دمپایی… موجود نمی باشد.
عبدالله ابن عمر چنین می گوید که کسی که محرم است، عبا، پیراهن شلوار و کلاه نباید استفاده کند. بر این اساس اچنین مطرح شده است که لباسی که دوخت داشته باشد را نمی توان در احرام پوشید.
عبدالله ابن عمر چنین روایت می کند: پیامبر چنین فرمود، لباس زیر و لباسی از رو و نعلین بپوشید. اگر خف داشتید گوشهای آن را بریده و نعلین کنید.نعلین، کفشی است که دو استخوان قوزک پا در آن بیرون باشد.
عبدالله ابن عباس چنین روایت می کند که پیامبر(ص) در عرفات فرمود: هر که ازار نداشت، سراویل (شلوار) بپوشد. هر که نعلین نداشت هم خف بپوشد.
در اینجا هم گفته شده که خف (چکمه) هم می توان پوشید.
پوشیدن لباس بدون دوخت، مسئله ای است که مربوط به مردها می باشد. زنها هیچ محدودیت در پوشیدن لباس ندارند.
به نظر ما مردها و زنها محدودیت در پوشش لباس ندارند. اصل محرمات در احرام حج (و عمره) – دوری ازهم بستری، نافرمانی و جدال است
