مناسبات مسلمان با غیر مسلمان از نگاه قران کریم

مناسبات مسلمان با غیر مسلمان از نگاه قران کریم

در سال های اخیر وقایع بسیاری نسبت به برخی اقدامات مردم و سازمانهای مخالف اسلام به وجود آمده هست بنا بر این دانستن مبانی مناسبات مسلمانان با غیرمسلمانان در قرآن کریم  وعملکردهای نبی کریم صلی الله علیه وسلم با غیر مسلمین  بسیار مهم است ،.

آیات و احادیثی که مسلمانان چطور  در مقابل  حملات دشمن علیه اسلام واکنش نشان دهند ، به شرح زیر است:

خداوند متعال چنین می فرمایند:

لَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوکُم مِّن دِیَارِکُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ* إِنَّمَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ قَاتَلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَأَخْرَجُوکُم مِّن دِیَارِکُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِکُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَمَن یَتَوَلَّهُمْ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ

[خدا شما را از کسانى که در [کار] دین با شما نجنگیده و شما را از دیارتان بیرون نکرده ‏اند باز نمى ‏دارد که با آنان نیکى کنید و با ایشان عدالت ورزید زیرا خدا دادگران را دوست مى‏ دارد.  فقط خدا شما را از دوستى با کسانى باز مى‏ دارد که در [کار] دین با شما جنگ کرده و شما را از خانه ‏هایتان بیرون رانده و در بیرون‏راندنتان با یکدیگر همپشتى کرده ‏اند و هر کس آنان را به دوستى گیرد آنان همان ستمگرانند.

(سوره ممتحنه ۶۰/۸-۹)

طبق آیات قرآن کریم ، برای یک مسلمان در رابطه با غیر مسلمان سه خط قرمز وجود دارد:

1. کسانی که به خاطر دین  شان با مسلمانان  بجنگند.

2.  کسانی که مسلمانان را از سرزمین شان  بیرون کنند.

3.  کسانی که با غیرمسلمین در بیرون راندن مسمانان از سرزمین شان یاری می کنند.

مسلمان همراه یک غیر مسلمی که  از این سه خط  قرمزعبور کند نمی توان دوستی کرد.

خداوند جل جلاله همراه کسی که با مسلمانان می جنگد مقاتله را با آن ها امر کرده گی هست.

وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ

و در راه خدا با کسانی که با شما می جنگند بجنگید، و [هنگام جنگ از حدود الهی] تجاوز نکنید، که خدا تجاوزکاران را دوست ندارد. (سوره بقره آیه 190.)

مسلمانان در غزوه بدر، احد ، وخند ق همراه اهل مکه  که بالای شان حمله کرده بودند مجادله نمودند وموفق شده اند در سال ششم هجری در حدیبیه  مسلمانان با مشرکین پیمان صلح 10 ساله را امضا کرده اند  ، فقظ مشرکین این پیمان را شکستند. از همین سبب نبی کریم صلی الله علیه وسلم در سال هشتم هجری مکه را فتح نموده اند فقط بعداز فتح مکه رسول الله صلی الله علیه وسلم مجرمینی را  که  معاهده صلح را شکسته بودند .  به مدت 15 ماه  با آنها هیچ جزائی نداده اند.

آیاتی که  در سال نهم هجری در موسم حج  نازل شد . خداوند جل جلاله، درین آیات  رسول الله صلی الله علیه وسلم  ومسلمین را در رفتار کردار شان با مشرکین  چنین  ایقاظ می‌نماید :

بَرَاءَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ﴿توبه 1﴾

اين اعلام بيزاري خدا و پيامبر او به كساني از مشركان است كه با آنها عهد بسته‏ ايد.

فَسِيحُوا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَأَنَّ اللَّهَ مُخْزِي الْكَافِرِينَ ﴿توبه 2﴾

با اين حال چهار ماه (مهلت داريد كه) در زمين (آزادانه) سير كنيد (و هر جا مي‏خواهيد برويد و بينديشيد) و بدانيد شما نمي‏توانيد خدا را ناتوان سازيد (و از قدرت او فرار كنيد و نيز بدانيد) خداوند خوار كننده كافران است .

وَأَذَانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ إِلَى النَّاسِ يَوْمَ الْحَجِّ الْأَكْبَرِ أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَرَسُولُهُ فَإِنْ تُبْتُمْ فَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَإِنْ تَوَلَّيْتُمْ فَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ غَيْرُ مُعْجِزِي اللَّهِ وَبَشِّرِ الَّذِينَ كَفَرُوا بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿توبه 3﴾

و اين اعلامي است از ناحيه خدا و پيامبرش به (عموم) مردم در روز حج اكبر (روز عيد قربان) كه خداوند و پيامبر او از مشركان بيزارند، با اين حال اگر توبه كنيد به نفع شما است و اگر سرپيچي نمائيد بدانيد شما نمي‏توانيد خدا را ناتوان سازيد (و از قلمرو قدرتش خارج شويد) و كافران را به مجازات دردناك بشارت ده.

إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا وَلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ ﴿توبه 4﴾

مگر كساني از مشركان كه با آنها عهد بستيد و چيزي از آن فروگذار نكردند و احدي را بر ضد شما تقويت ننمودند، پيمان آنها را تا پايان مدتشان محترم بشمريد، زيرا خداوند پرهيزكاران را دوست دارد.

 

فَإِذَا انسَلَخَ الأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِکِینَ حَیْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَخُذُوهُمْ وَاحْصُرُوهُمْ وَاقْعُدُواْ لَهُمْ کُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّکَاةَ فَخَلُّواْ سَبِیلَهُمْ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِیمٌ

پس چون ماه‏هاى حرام سپرى شد مشرکان را هر کجا یافتید بکشید و آنان را دستگیر کنید و به محاصره درآورید و در هر کمین گاهى به کمین آنان بنشینید پس اگر توبه کردند و نماز برپا داشتند و زکات دادند راه برایشان گشاده گردانید زیرا خدا آمرزنده مهربان است (سوره توبه۹/۵)

همان طور که در آیات فوق بیان شد، مشرکین مکه تمام خطوط قرمزرا زیر پا گذاشته شده است. چون این آخرین هشدار به مشرکین مکه بود،پس از فتح مکه آنها صلح حدیبیه را زیر پاگذاشته و علاوه بر فرصت یک ساله که به آنها داده شده بود، چهار ماه هم اضافه شده بود.  ولی علی رغم این مشرکین به پیمان صلح وفا نکرده و این آیه آخرین هشداری بود که به آنها داده شده است. فقط حکم این آیات بالای کسانی به اجرا در میاید که سه خط قرمزرا که در بالا ذکرگردید عبور بکنند . وکسانی که صلح حدیبیه را شکستند خداوند امر مینماید که طبق آیه پنجم سوره توبه رفتار صورت بگیرد.

حکم کسانی از دین برگشتند (مرتد شدند)

کسانی که مرتد شده از دین برگر دند خداوند جلاجلاله در باره اینها چنین میفرماید:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَنْ يَرْتَدَّ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿مائده 54﴾

اي كساني كه‏ ايمان آورده‏ ايد هر كس از شما از آئين خود باز گردد (به خدا زياني نمي‏رساند) خداوند در آينده جمعيتي را مي‏آورد، كه آنها را دوست دارد و آنها (نيز) او را دوست دارند، در برابر مؤ منان متواضع و در برابر كافران نيرومندند، آنها در راه خدا جهاد مي‏كنند و از سرزنش ‍ كنندگان هراسي ندارند. اين فضل خدا است كه بهر كس بخواهد (و شايسته ببيند) مي‏دهد و (فضل) خدا وسيع و خداوند داناست.

از مقاتل بن سلیمان چنین نقل شده : یکى از انصار به نام حارث بن سوید، شخصى به نام محذربن زیاد را مى کشد و از ترس مجازات از اسلام برمى گردد . همراه 11 تن با مرتدین به مکه مى گریزد، پس از ورود به مکه از کار خود پشیمان مى شود و یک نفر از خویشاوندانش را به مدینه مى فرستد تا از پیامبر صلى الله علیه وآله سؤال کند که آیا امکان بازگشت وى به اسلام وجود دارد یا نه. آیات 86 و 89 سوره آل عمران  در این باره نازل مى شود و لذا حارث خدمت پیامبر صلى الله علیه وآله مى رسد و مجددا مسلمان مى شود و تا آخر عمر به اسلام وفادار مى ماند ولى یازده نفر از پیروانش که از اسلام خارج شده بودند به کفر خود باقى مى مانند(تفسیر مقاتل بن سلیمان ج.1 ص. 180-181) ، آخرین آیه، که درباره عدم پذیرش توبه مرتدان سخن مى گوید، در خصوص این یازده نفر است.  آیات مربوط چنین میباشد .

كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿آل عمران 86﴾  چگونه خداوند جمعيتي را هدايت مي‏كند كه بعد از ايمان و گواهي به حقانيت رسول و آمدن نشانه‏ هاي روشن براي آنها، كافر شدند؟! و خدا، جمعيت ستمكاران را هدايت نخواهد كرد!

أُولَئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿آل عمران 87﴾

كيفر آنها، اين است كه لعن (و طرد) خداوند و فرشتگان و مردم همگي بر آنهاست.

خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ ﴿آل عمران 88﴾

إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿آل عمران 89﴾

مگر كساني كه پس از آن، توبه كنند و اصلاح نمايند، (و در مقام جبران گناهان گذشته برآيند، كه توبه آنها پذيرفته خواهد شد،) زيرا خداوند، آمرزنده و بخشنده است.

از آیات فوق  به وضاحت معلوم میشود که کسی ا زدین برگردد ومردتد شود هیچ گونه جزائی موجود نمیباشد که از طرف انسان ها برای اینها تطبیق گردد. جزای این ها لعنت خداوند ولعنت ملائکه وانسانها بالای مرتدین  میباشد فقط توبه نموده به دین اسلام باز گردند از لعنت نیز  نجات می یا بند.  فقط کسانی که ایمان آورده و بعد کافر شوند مرتد محسوب می شوند. با وجود این آیات و آیات متشابه دیگر، علمای مذاهب مختلف اعم از شیعه وسنی در مورد قتل مرتد اتفاق نظر دارند.

حمله به دین

اساس دین ایمان میباشد. واساس ایمان قبول نمودن دین از قلب میباشد.  یعنی تصدیق قلبی میباشد. وتصدیق قلبی را فقط وفقط شخص تصدیق کنننده وخداوند میداند. غیراز این دو قلب کسی هیچ شخص دیگر فهمیده نمیتواند چون قلب جایی هست انسان درینجا بی نهایت آزاد میباشد . بنابراین نمیبتوانید هیچ کسی را مجبور به پزیرش یک اعتقاد ویا به انکار آن  بکنید. خداوند ج.ج. چنین میفرماید:

لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿ بقره 256﴾

در قبول دين، اكراهي نيست. (زيرا) راه درست از راه انحرافي، روشن شده است. بنابراين، كسي كه به طاغوت (بت و شيطان، و هر موجود طغيانگر) كافر شود و به خدا ايمان آورد، به دستگيره محكمي چنگ زده است، كه گسستن براي آن نيست. و خداوند، شنوا و داناست.

انسان میتواند یک دین را قبول ویا رد بکند کسی که یک دین باطل را انتخاب بکند نتیجه این انتخاب باطل اشرا متحمل خواهیم شد به خاطر تفکیک حق از باطل با ید در باره اش  بحث  وجستجو نمود وچنین بحث وجستجو به زمینه حقوق جزا داخل نخواهیم شد. ومشکلاتی را که این مسئله ایجاد بکند  ، باید تحمل نمود. خداوند جل جلاله درین باره چنین میفرماید:

لَتُبْلَوُنَّ فِي أَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا أَذًى كَثِيرًا وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ ذَلِكَ مِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ ﴿آل عمران 186﴾

یقیناً در اموال و جان هایتان امتحان خواهید شد، و مسلماً از کسانی که پیش از شما کتاب آسمانی به آنان داده شده و [نیز] از کسانی که شرک آوردند، سخنان رنج آور بسیاری خواهید شنید، و اگر [در برابر آزار اینان] شکیبایی ورزید و [از تجاوز از حدود الهی] بپرهیزید [سزاوارتر است.] این اموری است که ملازمت بر آن از واجبات است.

سخنان غم انگیز و توهین آمیز به سبب اینکه به دایره خط قرمزی که در سوره ممتحنه در آیه 8و9 بیان گردیده داخل نمیشود  از همین رو برای مسلمانان توصیه شده هست که در مقابل چنین سخنان باید صبر وبرده باری را  پیشه بگیرند. همچنان در مقابل چنین اشخاص مسلمان باید از احطیات وتدبیر کار بگیرند زیرا غیراز این راه،  راه دیگری نشان داده نشده هست.

پاسخ کلامی به حمله کلامی

به رسول الله صلی الله علیه وسلم وبه مسلمانان حمله کلامی میشد خصوصا حملات شعرا خیلی تاثیر گذار بود . رسول الله صلی الله علیه وسلم در جواب این شعر شاعران پرخاشگر  با شاعران مانند  حسان بن ثابت ، عبد الله بن رواحه و کعب بن مالک جواب با لمقابل میدادند . حتی رسول الله صلی الله علیه وسلم در حق حسان بن ثابت بااشعارش به اسلام خدمات فراونی نموده بودند چنین دعا نموده اند: ای بار خدایا اون را ( حسان بن ثابت را ) توسط روح القدس پشتیبانی بکن ! ازین رفتار رسول الله صلی الله علیه وسلم معلوم میشود که  در مقابل حمله کلامی  با ید جواب کلامی داده شود . غیراز این راه دیگیری نه در قرآن کریم ونه از اقوال وافعال نبی کریم صلی الله ثابت شده هست.

خداند متعال چنین می فرماید:

لَتُبْلَوُنَّ فِی أَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ وَلَتَسْمَعُنَّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ وَمِنَ الَّذِینَ أَشْرَکُواْ أَذًى کَثِیرًا وَإِن تَصْبِرُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ ذَلِکَ مِنْ عَزْمِ الأُمُورِ

قطعا در مالها و جانهایتان آزموده خواهید شد و از کسانى که پیش از شما به آنان کتاب داده شده و [نیز] از کسانى که به شرک گراییده‏ اند [سخنان دل]آزار بسیارى خواهید شنید و[لى] اگر صبر کنید و پرهیزگارى نمایید این [ایستادگى] حاکى از عزم استوار [شما] در کارهاست  (آل عمران ۳/۱۸۶)

چون سخن و حرکت ناراحت کننده جزء سه خط قرمز که گفته بودیم محسوب نمی شود، پس در مقابل این رفتارها باید صبور، با تدبیر و مصمم بود. غیر از این راه دیگری پیش پای مان گذاشته نشده است.

مناسبات مسلمین با منافقان

پیامبرصلی الله علیه و سلم از افراد دو رویی که مسلمان بوده و بعد از دین خارج شده و سبب بروز مشکلات فراوانی شده اند زیاد رنج برده اند، اما با آنها کار خاصی انجام نداده اند. سوره منافقون در این باره بسیار حائز اهمیت است.

إِذَا جَاءکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ* اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَن سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاء مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ* ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لَا یَفْقَهُونَ* وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِن یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُّسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ* وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُوسَهُمْ وَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُم مُّسْتَکْبِرُونَ* سَوَاء عَلَیْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ * هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَفْقَهُونَ* یَقُولُونَ لَئِن رَّجَعْنَا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَا یَعْلَمُونَ*

چون منافقان نزد تو آیند گویند گواهى مى‏ دهیم که تو واقعا پیامبر خدایى و خدا [هم] مى‏ داند که تو واقعا پیامبر او هستى و خدا گواهى مى ‏دهد که مردم دوچهره سخت دروغگویند* سوگندهاى خود را [چون] سپرى بر خود گرفته و [مردم را] از راه خدا بازداشته‏ اند راستى که آنان چه بد مى‏ کنند* این بدان سبب است که آنان ایمان آورده سپس به انکار پرداخته‏ اند و در نتیجه بر دلهایشان مهر زده شده و [دیگر] نمى‏ فهمند* و چون آنان را ببینى هیکلهایشان تو را به تعجب وا مى‏ دارد و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا مى‏ دهى گویى آنان شمعک‏هایى پشت بر دیوارند [که پوک شده و درخور اعتماد نیستند] هر فریادى را به زیان خویش مى‏ پندارند خودشان دشمنند از آنان بپرهیز خدا بکشدشان تا کجا [از حقیقت] انحراف یافته‏ اند* و چون بدیشان گفته شود بیایید تا پیامبر خدا براى شما آمرزش بخواهد سرهاى خود را بر مى‏ گردانند و آنان را مى‏ بینى که تکبرکنان روى برمى‏ تابند* براى آنان یکسان است چه برایشان آمرزش بخواهى یا برایشان آمرزش نخواهى خدا هرگز بر ایشان نخواهد بخشود خدا فاسقان را راهنمایى نمى‏ کند* آنان کسانى‏ اند که مى‏ گویند به کسانى که نزد پیامبر خدایند انفاق مکنید تا پراکنده شوند و حال آنکه گنجینه ‏هاى آسمانها و زمین از آن خداست ولى منافقان درنمى ‏یابند * مى‏ گویند اگر به مدینه برگردیم قطعا آنکه عزتمندتر است آن زبون‏تر را از آنجا بیرون خواهد کرد و[لى] عزت از آن خدا و از آن پیامبر او و از آن مؤمنان است لیکن این دورویان نمى ‏دانند (سوره منافقون ۶۳/۱-۸).

زید ابن ارقم در مورد این آیه چنین روایت می کند: با پیامبرصلی الله علیه و سلم به جنگ رفته بودیم. سپاه دچار مشکل شده بود. عبدالله ابن اُبی به دوستان خود چنین گفت: “به کسانی که با پیامبر خدا هستند- نفقه ندهیم تا از هم بپاشند. به مدینه باز گردیم، کسی که قدرتمند است ضعیف را از آنجا بیرون خواهد راند”. بلافاصله این خبر را به پیامبرصلی الله علیه و سلم رساندم. ایشان عبدالله ابن اُبی را نزد خویش خواندند و او را بازجویی کردند. و او قسم خورد که چنین نگفته است و گفت که زید دروغ می گوید و این برای من خیلی سنگین بود. بعد از آن خداوند سوره منافقون را نازل کرد. (بخاری، تفسیر منافقون)

کار عبداالله هر قدر هم که اشتباه بود ولی از سه خط قرمز چون یکی را زیر پا گذاشته بود به خاطر آیه بالا پیامبر با او نرم رفتار کرده بود. گفتن حقیقت اینگونه افراد را بیش از هر چیز ناراحت می کند. همان گونه که در آیات بیان شده وقتی متوجه خلاف کسی شدیم باید با رای عمومی مجازات شده و با او خوب رفتار کرد، با این کار آنها را به تنهایی سوق داده و حتی هوادارانش او را ترک می کنند. چه بسا رفتار خوب پیامبرصلی الله علیه و سلم اطرافیان عبدالله را به اسلام سوق داد.

جزای کسی که به پیامبر توهین می کند:

جزای کسی را به پیامبر توهین بکند خداوند ج.ج خودش میدهد ودرین  مورد چنین میفرماید :

وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلَى مَا كُذِّبُوا وَأُوذُوا حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا وَلَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ وَلَقَدْ جَاءَكَ مِنْ نَبَإِ الْمُرْسَلِينَ ﴿34﴾

پيامبراني پيش از تو نيز تكذيب شدند و در برابر تكذيبها صبر و استقامت كردند، و (در اين راه) آزار ديدند تا هنگامي كه ياري ما به آنها رسيد (تو نيز چنين باش، و اين يكي از سنتهاي الهي است) و هيچ چيز نميتواند سنن خدا را تغيير دهد و اخبار پيامبران به تو رسيده هست.

إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا ﴿57﴾

آنها كه خدا و پيامبرش را ايذاء مي‏كنند خداوند آنها را از رحمت خود در دنيا و آخرت دور مي‏سازد، و براي آنان عذاب خوار كننده‏ اي آماده كرده است.

در آیات بیان شده : پس دشمن آنها هستند. در مقابل آنها احتیاط کن… و غیر از این چیزی بیان نشده اما علمای مذاهب کسانی را که به پیامبر صلی الله علیه و سلم توهین می کنند را هم محکوم به قتل می خوانند و در این مورد اتفاق نظر دارند. (الفقه الاسلامی و ادلته)

بزگترین مشکل امروزی مسلمانان سوق دادن آنها به سمت حقایق قرآن است. اگر مسلمان ها  مذهب گرایی را در یک کناره گذاشته به حقائق قرآن کریم روی نشتابند  برآمدن مسلمانان از مشکلات درونی شان ممکن نمیباشد . به طور خلا صه می‌توانیم بگوییم تنها راه اتحاد واتفاق مسلمین فقط وفقط  چنگ زدن مسلمین  به قران کریم هست.

پروفیسور عبد العزیز بایندیر