پنج سوره در قرآن است که هر کدام به نام حیوانی نام گذاری شده است:
سوره ی بقره (گاو ماده)؛ سوره ی نحل ( زنبور عسل)؛ سوره ی نمل ( مورچه)؛ سوره ی عنکبوت؛ سوره ی فیل؛
البته ذکر شدن حیوانات در قران کریم اسباب زیادی دارد که یکی از آن سببها بیان کردن نام حیوانات و گیاهان برای ترغیب وادار کردن انسان به تفکر و تعقل به قدرت خدای متعال در خلقت و ربوبیت می باشد. مثلا در سوره غاشيه می فرماید “أَفَلَا ينْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيفَ خُلِقَتْ”؛ آيا به شتر نمی نگرند که چگونه آفريده شده.( غاشيه- 17)
چنانچه در موضوعات قبلی به خدمتتان عرض کرده بودیم، خدا دو نوع آیه را برای بشر ارسال کرده است که یکی از آنها آیاتی که از قران می خوانیم و دیگری آیاتی که در دنیا می بینیم و در باره خلقت آنها تفکر می نماییم و به آفرينش آنها نگاه می كنیم ، درس می بگيریم.
وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِينَ.و در دامها قطعاً برای شما عبرتی است : از آنچه در لابلای شکم آنها است، از میان سرگین و خون شیری ناب به شما می نوشانیم که برای نوشندگان گوارا است. ( نحل 66 )
خلاصة الکلام، خداوند در قران حیوانات و گیاهان و کوه ها و دریا ها را برای تذکر دادن نعمات، ترغیب به تعقل و تفکر، خداشناسی مثال می زند.
در این مورد می فرماید: “إِنَّ اللَّهَ لَا يسْتَحْيي أَنْ يضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا يضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيهْدِي بِهِ كَثِيرًا وَمَا يضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ”؛ خدای را از اين که به پشه ای يا فروتر [يا فراتر] از آن مثل زند شرم نيايد پس کسانی که ايمان آورده اند می دانند که آن [مثل] از جانب پروردگارشان بجاست ولی کسانی که به کفر گراييده اند می گويند خدا از اين مَثَل چه قصد داشته است [خدا] بسياری را با آن گمراه و بسياری را با آن راهنمايي مي کند و[لی] جز نافرمانان را با آن گمراه نمی کند. (بقره 26)
