نخیر توسل جستن به غیر خدا جایز نمی‌باشد فقط برخی عکس اینرا ادعا می کنند خصوصا اهل تصوف توسل جستن به غیر خدا را جایز میدانند وبه این باورشان ، آیه زیر از سوره مائده را مورد استناد قرار می دهند :
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣٥﴾
ای كساني كه ايمان آورده ايد حدود خدا را رعایت كنيد و به سوی او وسيله ای بجوييد و در راه او كوشش كنيد شايد شما رستگار شويد ﴿۳۵﴾
در آيه بالا خداوند مي فرمايد كه در راه رسيدن به خدا وسيله و راه و روشی بجوييد. و نفرموده است که وسیله را بخوانید.!!! این وسیله چیست که توسط آن می توانیم به خدا نزدیک شویم؟ برای یافتن پاسخ به دیگر آیات قرآن رجوع می کنیم و آیه ای دیگر در قرآن که می فرماید :
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الصَّابِرِینَ ﴿١٥٣﴾ سوره بقره
ای کسانی که ایمان آورده اید بوسیله ی صبر و نماز کمک بخواهید که البته خدا با صابران است ﴿۱۵۳﴾
پس می توان به راحتی نتیجه گرفت که “وسیله” میتواند “نماز و صبر و اعمال صالح ” و … باشد. اما باید بدانیم که هر وسيله اي كاربردي دارد و هر وسيله اي وظيفه اي دارد. عده ای می گویند که پیامبر و امامان هم وسیله اند و به همین دلیل ما آنان را واسطه و شفیع دعاهای خویش قرار می دهیم؛ همانطور که آیه بالایی فرموده است از صبر و نماز استعانت بجوئید. برای اینکه متوجه شویم که این آیه در هیچ حالتی خواندن غیر خدا را توجیه نمی کند، فرض کنید که آیه به صورت زیر نازل شده بود:
«« از صبر و نماز و پیامبران استعانت بجوئید !!! »»
همگی متوجه هستیم که باید نماز را بجا آوریم تا وسیله ای برای نزدیک شدن بخدا شود. آیا درست است که نماز را خطاب قرار داده و بگوئید که ای نماز به دادم برس! آیا درست است صبر را خطاب قرار داده و بگوئید که ای صبر بچه ام را شفا بده! با انجام نماز و صبر کردن و بردباري در راه خدا، به خدا نزديک ميشويم.
اگر شما فکر می کنید پيامبر يك وسيله بود، باید بدانید که پيامبر كارش ابلاغ پيام خدا بود و او در همین مورد وسیله بود. ما نبايد از پيامبر طلب شفاي بچه كنيم. پيامبر در دريافت و ابلاغ پیام وسيله بود. اما در پرستش و نيايش وسيله نبود، زيرا در اين مورد خودش هم دنبال وسيله بود. همانطور كه در آيه زير مي بينيم ، پيامبر محمد و ساير مقدسين در نيايش و ادعيه، خودشان دنبال وسيله اند و خودشان به درگاه خدا دعا می کردند. كسي كه در يك مورد، خود دنبال وسيله است چطوري مي تواند وسيله باشد؟
أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾ سوره اسراء
آنها كساني هستند كه خودشان وسيله اي (براي تقرب) به پروردگارشان ميطلبند، وسيلهاي هر چه نزديكتر، و به رحمت او اميدوارند و از عذاب او ميترسند چرا كه همه از عذاب پروردگارت پرهيز و وحشت دارند. ﴿57﴾
پیامبر محمد ص خودش نماز بجا می آورد و کمک می کرد. او جان خودش را در راه خدا به خطر می انداخت، فقط برای اینکه خودش را به خدا نزدیکتر کند. اگر پيامبر وسیله باشد، فقط در حیطه وظیفه خویش وسیله است که همان ابلاغ و دریافت پیام است. هیچ پیامبری در طول زندگی خویش نگفته است که ای مردم بیایید از طریق من دعا کنید و دعاهای خویش را به من بگویید تا من به خدا بگویم؛ بلکه تمام تاکید همه پیامبران این بوده که مستقیما خدا را بخوانید.
