دربارۀ نمازهای نافله

دربارۀ نمازهای نافله
رواتب، نمازهای سنت که در بین (قبل و بعد) نمازهای فرض خوانده می شود، نماز نافله گفته می شود.
این نمازها، دو رکعت قبل از نماز صبح، چهار رکعت و مجدد دو و یا چهار رکعت بعد از نماز ظهر، دو و یا چهار رکعت قبل از نماز عصر، و دو رکعت بعد از نماز عصر، دو رکعت بعد از نماز مغرب، و دو رکعت بعد از نماز عشاء خوانده می شود. این آیه به این نمازها اشاره می کند:
فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا وَمِنْ آنَاء اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّكَ تَرْضَى
تو به آنچه آنها می گویند صبر کن. قبل از طلوع و غروب آفتاب بر زیبای هایی که پروردگارت داده تسبیح بگو. در بخشی از ساعات شب و بخشی از روز هم تسبیح بگو، تا به خوشنودی برسی.
در این آیه به تسبیح گفتن خدا در بخشهایی از 24 ساعت از یک روز امر شده است. چون وقت این تسبیح ها مشخص شده به معنای نماز تلقی می شود.
در انتهای آیه "تا به خوشنودی برسی" به مفهوم وجوب ماهیت نیست، بلکه به ماهیت تشویق و توصیه می باشد.
همچنین پیامبر(ص) نیز راجع به این نمازها احادیثی فرموده اند.
"هر کس هر روز 12 رکعت نماز نافله بخواند، به دلیل خواندن آن در بهشت برایش خانه ای ساخته می شود." (مسلم، مسافرین،101 -103، ترمذی، صلوات، 306)