شما ما را به پیروی از قران تشویق میکنید و این کار شایسته ای است، ولی در جواب کسانی که می گویند” همه چیز که در قرآن نیامده، مثل تعداد رکعات نماز و یا نحوه اقامه آن و….” چه جوابی دارید؟ و همچنین وقتی قران را تنها منبع نقلی دانستیم،در آن صورت ممکن است باز در میان علما بر سر مسئله ای اختلاف پیدا شود؟ و آیا این اختلاف اشکال ندارد؟
جواب:
قرآن و سنت یک منبع شریعت است و این اقتضا می کند که بین این دوتا توافق کامل باشد. ما آن سنتی که به این شرط جواب می دهد را می پذیریم. فرق ما از دیگران این است که سنت را مصدر دوم مصدر مستقل شریعت نمی دانیم. احادیث متواتر راجع به تعداد رکعات به دست رسید که در آن بین مسلمین اختلافی وجود ندارد. وقتی می گوییم قرآن تنها مصدر شریعت است، منظورمان این است که سنت – فقط تفسیر حکیمانه آن است، لذا خود پیامبر (ص) هم فرمود روایاتی که رسیده باید با قرآن سنجیده شود، آن چه مطابقت با قرآن دارد را بایدعمل کرد و اگر نه باید به دیوار زد .
جواب به مطلب دیگر که فرمودید این است، اگر علما قرآن را به عنوان منبع شریعت در عمل قبول کنند و محور اصلی در استفتأت قرآن باشد، اختلافاتی که به وجود آمد را با حکمت، طوری که پیامبر (ص) آموخته بود حل کنند، خطرناک نخواهد شد. بر عکس خلال مباحث علمی حقیقت یافت می شود. معنی حدیث معروف: اختلافات امت من- رحمت است، همین است.
