سوال: در برخی از آیات ذکر شده است که بنی اسرائیل پیامبران خود را کشته اند (بقره 61، آل عمران 21) اما در خود کتاب خدا آیات دیگری وجود دارد که نشان می دهد خداوند متعال از پیامبران خود در این دنیا پشتیبانی می کند و آنها را محافظه می نماید (غافر 51)، و برخی از آنها نشان می دهند که تمام رسولان خدا از قتل با دست کافران محافظت شده اند. چگونه می توانیم این آیات را بفهمیم؟
پاسخ: کلمه “قتل” دو معنی دارد؛ یکی از آنها کشتن کسی است که با خروج روح از جسم انسان رخ می دهد که ما آن را بعنوان مرگ می دانیم. ، و معنی دوم تخریب یا تحریف کردن است. مفسران هنگام تفسیر آیات مربوط به قتل پیامبران تحت تأثیر معنای متقابل قتل قرار گرفتند. زیرا آنها از روش تفسیر آیات پیروی نکردند. آنها همچنین تحت تأثیر اسرائیلیات قرار گرفتند که ادعا می کنند یهودیان بسیاری از پیامبران خود را کشته اند، برخی حتی ادعا می کنند که در طی یک روز هفتاد پیامبر را می کشتند همانطور که خودتان می بینید ، اینچنین ادعاها از یک سو با منطق سازگار نیست ، و همچنین با آیاتی که نشان دهنده حفاظت انبیا توسط خدای متعال وجود دارد صدق نمی کند.
خداوند متعال به پیامبر خود می گوید:
﴿وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (المائدة 67(
خدا تو را از [آسیب و گزند] مردم نگه می دارد؛ قطعاً خدا گروه کافران را هدایت نمی کند.
و همچنین خداوند به پیامبران پیشین، به موسی و هارون می گوید:
﴿قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى﴾ (طه 46)
نترسید که من بی تردید با شما هستم می شنوم و می بینم.
علاوه بر این فرشتگان به حضرت لوط در این مورد یادآوری کردند:
﴿قَالُوا يَالُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَنْ يَصِلُوا إِلَيْكَ﴾ (هود 81)
گفتند: ای لوط! ما فرستادگان پروردگار توایم، آنان هرگز به تو دسترسی پیدا نمی کنند،
خدای متعال در مورد همه رسولان می فرماید:
﴿إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ﴾ (غافر 51)
بی تردید ما پیامبران خود و مؤمنان را در زندگی دنیا و روزی که گواهان به پا ایستند، یاری می کنیم.
بنابراین ، کلمه “قتل” در آیاتی که از کشتن پیامبران سخن می گوید تنها به معنای دوم می آید ، یعنی اذلال و تخریب و تحریف کردن.
علاوه بر این به آیات زیر با دقت توجه کنیم.
﴿وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ، وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللّهِ، وَيَقُولُونَ عَلَى اللّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ. مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُواْ عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللّهِ، وَلَـكِن كُونُواْ رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ﴾ (آل عمران 78- 79)
و از ايشان گروهى هستند كه به تقليد و تحريف كتاب آسمانى مىكوشند تا [آنچه از خود مىبافند] جزو كتاب آسمانى بشماريد و حال آنكه جزو كتاب آسمانى نيست، و مىگويند آنها از سوى خداوند [نازل شده] است و حال آنكه از سوى خداوند نيست، و آگاهانه به خداوند دروغ مىبندند. هيچ بشرى را نسزد كه خدا به او كتاب و حكم و پيامبرى بدهد سپس او به مردم بگويد به جاى خدا بندگان من باشيد بلكه [بايد بگويد] به سبب آنكه كتاب [آسمانى] تعليم مى داديد و از آن رو كه درس مى خوانديد علماى دين باشيد
آیه 61 سوره بقره از جنایت قتل پیامبران و مجازاتی که یهودیان در مقابل آن عمل سزاوار بودند سخن می گوید و آن مجازات ذلت و خواری و غضب خداوند بود:
﴿وَإِذْ قُلْتُمْ يَامُوسَى لَنْ نَصْبِرَ عَلَى طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ أَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذِي هُوَ أَدْنَى بِالَّذِي هُوَ خَيْرٌ اهْبِطُوا مِصْرًا فَإِنَّ لَكُمْ مَا سَأَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاءُوا بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ﴾ (البقرة، 61)
و وقتی که به موسی اعتراض کردید که ما بر یک نوع طعام صبر نخواهیم کرد، از خدای خود بخواه تا برای ما از زمین نباتاتی برآورد مانند سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز. موسی گفت: آیا می‌خواهید غذای بهتری را که دارید به پست‌تر از آن تبدیل کنید؟ (حال که تقاضای شما این است) به شهر مصر فرود آیید که در آنجا آنچه درخواست کردید مهیّاست. و بر آنها ذلّت و خواری مقدّر گردید، و چون دست از ستمکاری و عصیان برنداشته و به آیات خدا کافر می‌گشتند و انبیا را به ناحق کشتند دیگر بار به خشم و قهر خدا گرفتار شدند.
اگر در باره این آیات بخوبی تدبر کنیم آشکار خواهد شد که بنی اسرائیل که تازه از اسارت فرعون نجات یافتند آنها هیچ پیامبری جز موسی و هارون نداشتند و هیچ کس ادعا نکرده است که آنها کشته شده اند. همانطور که هیچ کس ادعا نکرده است که پیش از این پیامبری دیگر کشته شده ، مگر اینکه ادعاهای قتل پیامبران (یعنی کشته شدن آنها) عصرها بعد ظاهر شد ، با این حال آیه، آنها را به علت قتل پیامبران سرزنش می کند، در نتیجه ، آنها سزاوار خشم خداوند متعال و ذلت و خواری بودند. بنابراین ، قتل پیامبر باید با هدف کشتن نبوت آنها به معنای تحقیر و تحریف پیامبران باشد.
در آیه 21 سوره آل عمران مربوط به قتل پیامبران با ذکر خداوند متعال چنین آمده است:
﴿إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الَّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ﴾ (آل عمران، 21)
کسانی که پیوسته به آیات خدا کفر می ورزند، و همواره پیامبران را به ناحق “می کشند”، و از مردم کسانی را که امر به عدالت می کنند به “قتل می رسانند”، پس آنان را به عذابی دردناک بشارت ده.
این آیه درباره رویدادی که گذشت و پایان یافته هشدار نمی دهد ، بلکه هشدار را در مورد تخریب و تحریف پیامبران و اصلاح طلبان را در هر زمان و مکان بیان می کند.، چنانچه این هشدار تا این زمان ادامه می یابد.
توجه نمایید، آیه با إنَّ” -حرف تاکید شروع می شود،و کسلنی که دستور زبان غربی را می دانند می تواینند تایید کرد که “إنَّ” در اول جمله اسمی تداوم و استمرار را بیان می کند و این هشدار برای همه افراد تا روز قیامت باز است. و هدف آیه هشدار در مورد هدف قرار دادن انبیا با قصد كشتن نبوت آنها است نه خود آنها ، زیرا نبوت علت دشمنی کافران با پیامبران است ،
