سلام علیکم.
من مدت یک سال شش ماه میشود ازدواج کردم، خدواند برما یک فرزند عطا کرد و آنهم پنج ماه است، خانمم در زمان بارداری مشکلات زیاد داشت مشکل کم خونی و همیشه وقت بیحال و سر گیچ بود چون وجودش ضعیف است، بعد از تولد فرزند مان هم مشکل مریضیش حل نشده بود که حال دوباره یک ماه حمل دارد فعلا هم خوب نیست دیگر مشکلات مریضی دارد داکتر هم به دوا کم خونی و دیگر موارد توصیه کرده،
و ما میدانیم که اگر همین طوری ادامه پیداکند و حملش بزرگ شود در وقت زیمان یا قبل از آن دچار مشکلات زیادی و به خطر مواجه خواهد شد،
سوال مان از جناب شما این که آیا از نظر دین اسلام ما میتوانیم این حمل یک ماه را ضاعی یا از بین ببریم؟؟؟ چون با ادامه به حمل احتمالا جان مادر به خطر مواجه خواهد شد.
نظر شما؟؟
علیکم سلام
بر همه معلوم است که سقط جنین یعنی ختم حاملگی، در مرحله‌ای که هنوز جنین قادر به زندگی در خارج از رحم نباشد. در اسلام سقط جنین چند شرایط دارد. اگر همان حاملگی به صحت مادر ضرر داشته باشد و اسقاطش از دیدگاه اطباء واجب باشد باید انجام شود
اما هرگاه جنین در مراحل ابتدایى باشد، و به صورت انسان کامل در نیامده باشد، و پزشکان در این ادعا هستند که کودک معلول زاده می شود باید از انجام دادن آن خودداری کرد.
باید توجه کرد که از نظر شرع سقط نمودن کودکی که در رحم مادرش هست و چنانچه در فوق عرض کردیم از طرف اهل طب مشخص شده که این حاملگی به صحت مادر خطرناک می باشد پایان دادن به بارداری مجاز است.
ولی در صورت اینکه جنین زیر پنج ماه باشد، چون در ماه پنجم یعنی بعد از ولوج روح قطعا جایز نیست و این اسقاط در حکم قتل انسان بی گناه محسوب می شود. .
ولی آنان که از بیم تنگدستى و مشکلات اقتصادی می خواهند حاملگی را به پایان برسانند بدانند که این اسباب نمی تواند مجوزی برای سقط باشد. متاسفانه امروزه می بینیم در جامعه هستند پدران و مادرانی که دست به قتل فرزندان خود می‌زنند و در همان روزها و ماه‌های اولیه شکل‌گیری جنین اقدام به سقط آن از روش‌های مختلف می‌کنند .چرا؟ زیرا که مشکلات اقتصادی دارند ولی این کار برازنده ی مسلمان حقیقی نیست. مسلمان باید به خدا توکل نماید و به امتحانات جهان فانی تحمل بکند
خدای متعال در سوره اسراء ۳۱ می فرماید:
وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَکُمْ خَشْیَهَ إِمْلَاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَإِیَّاکُمْ إِنَّ قَتْلَهُمْ کَانَ خِطْئًا کَبِیرًا
و از بیم تنگدستى فرزندان خود را مکشید ماییم که به آنها و شما روزى مى بخشیم آرى کشتن آنان همواره خطایى بزرگ است
