اولا به این نکته باید توجه داشت که هر انسان وظیفه تبلیغ آیات خدا یعنی بقول معروف وظیفه امر به معروف دارد.
اگرمسلمان توانایی اصلاح را دارد باید نزدیکانش را اصلاح کند مگر نه وظیفه ندارد. در شریعت قائده امر به معروف و نهی از منکر وجود دارد. امر به معروف یعنی توصیه کردن از سوی فرد مسلمان به دیگران به انجام آن‌چه به باور مسلمانان خوب در نظر گرفته می‌شود و نهی از منکر توصیه کردن از سوی فرد مسلمان به دیگران به انجام ندادن آن‌چه به باور مسلمانان بد در نظر گرفته می‌شود. یعنی از نظر شرعی وظیفه داریم كه با اخلاق نیك و زبان ملایم اشخاص دیگر را نصیحت كنیم.
زن نیز مثل یک فرد مسلمان می تواند به شوهرش بگوید تا او وظایف خود را انجام دهد، نماز بخواند روزه بگیر، زکات بدهد و للخ…
مخصوصا شوهر که غریب نیست، به طور اولی می تواند ارشاد کند. چون محبت و دوست داشتن یکدیگر که خداوند در نهاد زن و مرد قرار داده است و بهتر است با استفاده کردن از این احساس زن شوهرش را به راه خدا و بسوی خدا دعوت کند و اگر راه‌های دیگری بر او مؤثر است تا جایی كه با احكام شرع انطباق دارد، از آن راه‌ها استفاده كند و برای ترغیب و تشویق به نماز و در اصلاح آن بکوشد.
