سلام علیکم . در باره یک موضوعی سوالی داشتم، از جناب عالی خواهشمندم در این مورد راهنمای نماید.
اکثر مسلمانان باور بر آن دارند که پیامبر اسلام قبل از بعثت حقیقت را می دانست. به عبارت دیگر بر هدایت بوده است. در این باره دیدگاه قرآن چیست باید بررسی شود. آیا قرآن همین دیدگاه را مطرح کرده است؟
علیکم سلام
جواب:
در یکی از آیات نورانی قرآن چنین آمده است:
وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى
و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد
در آیه دیگر چنین آمده است:
وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا مَا کُنتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلَا الْإِیمَانُ وَلَکِن جَعَلْنَاهُ نُورًا نَّهْدِی بِهِ مَنْ نَّشَاء مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ
وهمین گونه روحى از امر خودمان به سوى تو وحى کردیم تو نمىدانستى کتاب چیست و نه ایمان [کدام است] ولى آن را نورى گردانیدیم که هر که از بندگان خود را بخواهیم به وسیله آن راه مىنماییم و به راستى که تو به خوبى به راه راست هدایت مىکنى
در سوره غافر گفته می شود که پیامبر اسلام از بتپرستی نهی شده است:
قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِن رَّبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ
بگو من نهى شدهام از اینکه جز خدا کسانى را که [شما] مىخوانید پرستش کنم [آن هم] هنگامى که از جانب پروردگارم مرا دلایل روشن رسیده باشد و مامورم که فرمانبر پروردگار جهانیان باشم
لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُّسْتَقِیمًا
تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد و نعمتخود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدایت کند
بعد از آوردن آیات بالا حالا می توانیم اصرار کنیم که پیامبر اسلام از همان اول زندگی خود بر حق بوده است؟ اصلا در ضلالت بودن قبل از اتمام حجت مگر نقص محسوب می شود؟ نقص این است که بعد از اتمام حجت بر ضلالت خود پافشاری کردن است که پیامبر اسلام (ع) هرگز این طور نبوده است. او حق را پذیرفته و آن را به خوبی تبلیغ نموده است.
