السلام علیکم. ما عده ای از مسلمانان اصفهان واقعا از شما ممنونیم به خاطر روشنگری که می کنید.
یک سوالی داشتم: اگر کسی بر گناهان صغیره اصرار داشته باشد حکمش چیست ؟
خدا از شما راضی باشد.
و علیکم السلام و رحمه الله
اولا بابت دعای خیر شما دوست عزیز سپاس گذاریم. خداوند جزای خیر شما را بدهد.
اما پاسخ سوال شما:
اولا باید این را بدانیم که نباید به بزرگی و کوچکی گناه نگاه کرد، باید دید که این گناهان در قباال چه کسی (خداوند متعال) انجام شده است.
و دوم این که اصرار در گناهان صغیره یعنی سبک شماردن آن می شود که خود این از گناهان بزرگ می باشد. بقول معروف: صغیره همچون نخ نازك و باریكى است كه اگر تكرار شود، طناب و ریسمان ضخیم و كلفتى میگردد كه پاره كردنش مشكل است.
سوم، در باره کسانی که ندانسته مرتکب گناه می شوند و توبه کنند، خداوند می فرماید:
إِنَّمَا التَّوْبَهُ عَلَى اللّهِ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السُّوَءَ بِجَهَالَهٍ ثُمَّ یَتُوبُونَ مِن قَرِیبٍ فَأُوْلَئِکَ یَتُوبُ اللّهُ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللّهُ عَلِیمًا حَکِیمً (نساء 17)
“توبه نزد خداوند تنها براى کسانى است که از روى نادانى مرتکب گناه مىشوند سپس به زودى توبه مىکنند اینانند که خدا توبه شان را مىپذیرد و خداوند داناى حکیم است”
با توجه به این آیه و آیات دیگر معلوم می شود که اصرار بر گناه وقتی معنی پیدا می کند که توبه و استغفار در پی ارتکاب گناه نباشد.
اما در باره این که غیر از اصرار کننده در گناه بخشیده می شود، خداوند می فرماید:
وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَهً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ یُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ یَعْلَمُونَ (آل عمران 137)
و آنها کسانی هستند که وقتی مرتکب گناه زشتی می شوند یا به خود ستم می کنند به یاد خدا می افتند و برای گناهان خود طلب آمرزش می کنند (و کیست جز خدا که گناهان را ببخشد؟) و بر گناه خود اصرار نمی ورزدند
