انسان و عالم خلقت

انسان و عالم خلقت

انسان جزئی از عالم خلقت است. اما تنها موجودی که برای کسب علم به مدنیت ایجاد کرده و آن را ویران کرده و به اطراف خود آسیب می رساند، انسان است. به این دلیل رابطه انسان با عالم خلقت بسیار مهم است. این مقاله اشارۀ کوچکی به این موضوع است.

خلقت زن و مرد

در کتاب تورات که در دست داریم، راجع به خلقت استخوانهای دندۀ زن و مرد چنین بیان شده:

رب، آدم را به خوابی عمیق فرو برد، وقت آدم در خواب بود خداوند یکی از استخوانهای دنده اش را برداشت، و جایش را با گوشت پوشاند. وبعد با استخوانی که از آدم گرفته بود یک زن خلق کرده و نزد آدم برد. آدم گفت، این استخوانی از استخوان من و گوشتی از گوشت من است. آن "زن" نامیده شد چون از آدم خلق شد. (خلقت، 2/21-23)

برخی از مواردی که در تورات و انجیل نقل شده به عنوان حدیث (البته حدیث جعلی) به ما وارد شد. مثلا ابو هریره چنین روایت می کند:

پیامبر(ص) چنین فرمودند: " وظیفتان را در برابر زنانتان انجام دهید.چونکه زن از استخوان دنده خلق شده. کج ترین جای استخوان دنده قسمت بالای آن است. اگر سعی کنی آن را درست کنی، می شکند و اگر به حال خود رها کنی کج تر می شود. شما وظیفتان را در قبال زنان انجام دهید." (مسلم، رادا 60-1468)

چون قرآن در این مورد تورات را قبول ندارد، پس این حدیث نمی تواند از پیامبر(ص) باشد. مرد از هر چیزی که آفریده شده زن هم از آن آفریده شده است.

يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِي تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا

  اى مردم از پروردگارتان پروا كنيد، همو كه شما را از يك تن يگانه بيافريد و همسر او را هم از او پديد آورد و از آن دو مردان و زنان بسيارى پراكند، و از خدايى كه به نام او پيمان مى‏بنديد يا سوگند مى‏دهيد، همچنين از گسستن پيوند خويشاوندان پروا كنيد، چرا كه خداوند [ناظر و] نگاهبان شماست‏. (سوره نساء 4/1)

منظور از عبارت "شما" در این آیه آدم می باشد. چونکه ما فقط از او نیستیم ، بلکه از او و همسرش آفریده شدیم. به همین دلیل این عبارت مجاز می باشد. باید آیه را چنین توضیح داد:

"او آدم را از یک نفس آفرید…"

آیه پایین، راجع به نفسی که آدم از آن آفریده شد توضیح می دهد:

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِينٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُن شَيْئًا مَّذْكُورًا إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن نُّطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَّبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا

آرى مدتى از روزگار بر انسان گذشت كه هنوز چيزى قابل ذكر نبود. ما انسان را از نطفه‏اى آميخته آفريده‏ايم و به آزمونش كشانده‏ايم، و او را شنوا و بينا ساخته‏ايم‏. (سوره انسان76 / 1-2)

نطفه، به معنای، مخلوطی از آب، امشاج و مخلوطهای دیگر می باشد. در عربی جمع حداقل از سه شروع می شود. در نتیجه نطفه آب خالص نمی باشد. مایعی  مخلوط از سه و یا بیشتر عنصر تشکیل شده است. آیه چنین می فرماید:

وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ مِن سُلَالَةٍ مِّن طِينٍ

ما انسان را از عصاره‏اي از گل آفريديم. (سوره مومنون 23/12)

تمام مواد غذایی انسان از گل، یعنی مخلوط خاک و آب درست می شود. در نتیجه می توان گفت که سلول تخم، یعنی مخلوط تخمک و اسپرم هم از جنس گل می باشد. ادامه آیه چنین است:

ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِي قَرَارٍ مَّكِينٍ 

آنگاه او را به صورت نطفه‏اى در جايگاهى استوار قرار داديم‏. (سوره مومنون 23/13)

جایگاهی استوار، یعنی جایی امن و راحت. از نظر ابو حنیفه به جایی که آب با نیروی خود رفته و در آنجا جمع می شود هم گفته می شود.

از طرفی مکان هم بر روی چیزی،  قدرت و تاثیر می گذارد.

پس در این صورت جایی که نطفه تشکیل می شود، هم به ماندن آن در آنجا امکان می دهد و هم در به وجود آمدن آن نقش دارد؛ آنجا رحم مادر می باشد. اولین نطفۀ در رحم مادر، از آمیزش تخمک و اسپرم تشکیل می شود. در رحم مادر نطفه رشد کرده و تغییر شکل داده و به شکل انسان در می آید.

نطفه، شبیه قطره آب با رنگ صدفی است که شبیه دانۀ مروارید است.