سلام علیکم.
بنظر شما متعه حرام است و از نوشته های شما می خوانیم که که صیغه که علما شیعی مجاز می دانند در اصل جایز نیست. خوب، پس اگر مرد متاهلی (تنها) به سفر کاری طولانی میرود، در این مدت نیاز به همسر پیدا کند ولی همسرش در کنارش نیست، به ناچار مدت زیادی خودش را نگه میدارد و عفت می ورزد ولی باز مدت زیادی از سفر باقی مانده و نمیتواند خودش را نگهدارد..تکلیف چیست؟ این حالت اگر برای یک زن اتفاق بیفتد چگونه است؟
و علیکم السلام و رحمه الله
اولا به خاطر همین مسائلی است که اسلام سفر طولانی بدون همسر را تأید نمی کند، و حد الامکان باید همراه همسر باشد. اما اگر این اتفاق افتاد و مرد در دوری از خانواده باشد، باید عفت خود ر ا حفظ کند، در این زمینه روزه گرفتن کمک خواهد کرد. به هیچ عنوان مجوز متعه را نمی توانیم به او بدهیم چون حرام است، اگر توانایی مالی و معنوی را داشته باشد، همسر دیگر را هم بگیرد. کلا مردی که به سفر می رود باید یادش باشد که همسر دارد و او هم به نوبه خود نیاز به مرد دارد، و نباید زن خود را معلقه قرار دهد. حد اکثر جدایی نباید از ۴ ماه تجاوز کند که اگر به این سفارشات اسلامی عمل به وجود بیاید، نیازی به معاملات حرام مثل متعه، نمی ماند. اسلام دین عدالت است، فرضا اگر با صیغه خواندن نیاز مرد برطرف شود، همسر او که همین نیاز را دارد، باید چه کار کرد؟ هدف از ازدواج فقط ارضاء شهوات نیست، بلکه لباس یک دیگربودن است که در متعه هدف صرفا تلذذ است. تعدد زوجات هم شرایطی دارد که هر کس از پس به عمل آوردن آن بر نمی آید، لذا مرد باید با تقبل کامل به این کار دست بزند که به همسر اول ظلم نشود. اما صیغه کردن:
۱٫ با فطرت سازگاری ندارد، لذا با این که تبلیغات بر جواز آن در سراسر ایران جاریست، مردم از صیغه کردن حیا دارند. و یا به اهل صیغه خوش بین نیستند؛
۲٫ انسان را اسیر شهوات می کند که به جای قانع بودن، اعتیاد به تنوع طلبی پیدا می کند؛
۳٫ ظلم است: زن باید صبر کند، اما مرد با سهولت متعه می کند و رفع نیاز؛
این تنها برخی از پلید های متعه است. و خداوند حکیم مجوز آن را هیج وقت (چه قبل از خیبر و چه بعد از آن ) نداده است.
