“خود را با دست ‏خود به هلاكت ميفكنيد…”

خداوند متعال در آیه 195 سوره بقره می فرماید: ” با دستان ‏خود، خودتان را به هلاكت ميفكنيد!”؛ مقصود از این آیه چیست ؟

در اول این آیه خداوند در باره جنگ بحث می کند. از جمله اشاره می فرماید ” در راه خدا انفاق كنيد”. یعنی خدای متعال می فرماید برای جهاد در راه خدا آماده باشید. اگر به جهاد آماده نباشید دشمنان بر شما پیروز شده به آسانی زمین های شما را غصب خواهند نمود و در نتیجه شما را به نابودی خواهند کشاند. این نشان می دهد که انسان نباید خود را در معرض هلاکت قرار دهد.

علاوه بر این این آیه به خودکشی و انتحار اشاره می نماید. آنان که  از سبب  نا امیدی  دست به انتحار می زنند نه تنها خود را می کشند بلکه بسیاری از بیگناهان دیگر را هم به خشن ترین صورت به قتل می رسانند و بدین ترتیب گویا با کشتن خود و دیگران به آرامش ابدی می رسند.  مسلمان حقیقی از این کار زشت دور است چون ایمان و اطمنان  به خدای تعالی دارد.

حتی در دوران ما برخی از مسلمانان در معرکه جنگ با انتحار کرده  گویا “عملیات استشهادی” می کنند. ولی متاسفانه درک نمی کنند که این شهادت نیست برعکس گناه بزرگی است.

خدای متعال می فرماید:

وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لَا یَیْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْکَافِرُونَ (و از رحمت‏ خدا نومید مباشید زیرا جز گروه کافران کسى از رحمت‏ خدا نومید نمى ‏شود” (یوسف)

در سوره حجر از زبان حضرت ابراهیم این سخنان ذکر می شود:

“قَالَ وَمَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَهِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ” (گفت چه کسى جز گمراهان از رحمت پروردگارش نومید مى ‏شود) (حجر ۵۶). و در آیه دیگر می فرماید:

“لَا یَسْأَمُ الْإِنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَیْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَئُوسٌ قَنُوطٌ” (انسان از دعاى خیر خسته نمى ‏شود و چون آسیبى به او رسد مایوس [و] نومید مى‏ گردد” (فصلت ۴۹)

برای اطلاع بیشتر می توایند به لینک زیر مراجعه کنید:

حکم عملیات استشهادی از نظر قرآن وحدیث