سورة قريش
سوره قریش [1]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا که نیکی اش بی‌اندازه ومهربانی‌اش فراوان
لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ {1} برای آنکه قریش الفت گرم ببینند.
إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ {2} الفت را در سفرهای [2] زمستانه و تابستانه نیز دیدند
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ {3} پس بايد صاحب اين خانه (کعبه) را بپرستند!
الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ {4} همان صاحبی [3] که به آنها هنگام گرسنگی طعام داد [4] و از ترس ایمن ساخت.
[1] از سوره های مکی می باشد، تعداد آیات 4. . نامش را از آیه اول از کلمه “قریش” گرفته است. نام قبیله ای است که از نسل فرزند حضرت ابراهیم اسماعیل می آید و در شهر مکه اقامت داشتند
[2] قریشی ها در زمستان به یمن و اتیوپی (حبشه) ودر تابستان به سوریه و آنادولی سفرهای تجاری انجام می دادند.
[3] “روزی ابراهيم عرض كرد: ای صاحب من (رب من) اينجا را شهر امني قرار ده، و اهل آن را آنها كه ايمان به خدا و روز رستاخیز آورده اند از انواع برکات روزی ده! خدا نیز فرمود: كسی که كفر بورزد اندكى برخوردارش مى كنم، سپس وی را به عذاب آتش می كشانم و چه بد سر انجامی دارد.(بقره/126)
[4] “آيا نمی بینند كه ما مکان آرام و امني برای آنها قرار داديم در حالي كه مردم از اطراف آنها ربوده می شوند؟ آيا به باطل ايمان می آورند و به نعمت خدا كفران می نمایند؟ (عنکبوت،29/67
