به چه دلیل وقتی که در قران کریم سخن از خدای متعال می آید از ضمیر مذکر استفاده می شود؟ مگر خدا جنسیت دارد؟
بدون شک قرآن کتابی است که به زبان عربی نازل شده و باید با قوانین دستور زبان عربی مطابقت داشته باشد. کسانی که زبان عربی را می دانند می توانند تأیید کرد که زبان عربی دو نوع ضمیر دارد: یکی مذکر دیگری مونث است. و مانند بعضی زبانها خنثی که فارغ از جنست را نشان می دهد در زبان عربی وجود ندارد.
بقول دیگر، در لسان عربی، اسماء و افعال با مذکر و مؤنث بودن دو نوع هستند. و مذکر و مؤنث نیز به حقیقی و مجازی تقسیم می شوند. مذکر حقیقی مانند “ولد” یعنی پسر و یا “بنت” یعنی دختر که آلات ذکورت و انوثت دارند. یعنی مونث حقیقی: مونثی که مدلولش دارای اندام تناسلی و قابلیت تولید مثل داشته باشد. و همچنین مذکر حقیقی: اگر بر انسان یا حیوان نر دلالت کند مذکر حقیقی است.
اما مذکر مجازی اسمهای که جنسیت ندارند استفاده می شود. پس براساس دستور زبان عربی برای خدای متعال باید از ضمایر، اسمها و صفات به صورت مذکر مجازی استفاده کرد. کلامتی که در قران کریم در باره خدای متعال استعمال شده مانند “هو”، “رحیم”، سمیع” و الخ.. اين الفاظ، مذكر مجازى اند.
همانگونه که گفتیم خدای متعال جنست ندارد و تمام عوارض مخلوقات، و صفات موجودات، و هر گونه نقص از او منتفى می باشد
.
