پروفسور عبد العزیز بایندر جواب می دهد (شفاعت)

پروفسور عبد العزیز بایندر جواب می دهد (شفاعت)

سؤال: در دعایی که بعد از شنیدن اذان می خوانیم عبارتی هست که در آن  برای پیامبر صلی الله علیه وسلم مقام محمود می طلبیم. در حدیثی هم آمده که هر کس این دعا را بخواند نائل شفاعت آن حضرت می شود. خود این هم دلیل برای وجود شفاعت پیامبر صلی الله علیه  وسلم در آخرت نمی شود؟

جواب: اولا ما که انکار نمی کنیم که پیامبر شفاعت می کند. منتها شفاعت شان آن طوری که اکثرا فکر می کنند نیست. شفاعت بعد از این که برخی به جهنم رفته و چون شرک به خدا نورزیده از آنجا برگشته، رخ می دهد. شفاعت هم نه به معنای نجات از عذاب، بلکه به معنای کنار هم بودن است. از آنجا که ما امت محمد صلی الله علیه وسلم هستیم، در بهشت هم کنارشان خواهیم بود. معنای ” شفاعت من برای امت من ”  هم به این معنی است.

شفاعت در آخرت

خليل بن احمد فراهيدي‌ در كتاب العين مي گويد :

الشافع : الطالب لغيره ، وتقول استشفعت بفلان فتشفع لي إليه فشفعه في . والإسم : الشفاعة . واسم الطالب : الشفيع . [1]

شافع  يعني کسي که از غير خودش طلب شفاعت مي کند و مي گويد نزد فلان شخص واسطه و شفيع من باش . اسم مصدر ( حاصل و  نتيجه مصدر ) آن شفاعت است و کسي را که طلب شفاعت مي کند  شفيع مي نامند .

2- راغب اصفهاني در کتاب المفردات مي‌گويد  :

الشفع : ضم الشئ إلى مثله ويقال للمشفوع شفع . [2]

الشفع به معناي‌ ضميمه کردن چيزي به مثل خودش است و به مشفوع گفته مي شود

 مثلا اگر من کسی را می خواهم در اداره استخدام کنم، از فردی که طرف را می شناسد می پرسم. آشنا که آن فرد را می شناسد شفیع او می شود و بعد قانع شده اورا استخدام خواهم کرد. اما شفاعتی که در آخرت است: اولا خداوند ذات عالم مطلق است که ظاهر و باطن را می داند. وقتی که خودش دانا است، چه نیازی به دیگری دارد که تا طرف را بشناساند؟ اهل طریقت می گویند ما به فلانی تمسک می جویم که او در آخرت دست مان را بگیرد. پرسیدم: آیا آن مرشد تان همه چیزرا می داند؟ گفتند: نه خیر! گفتم: آیا خدا همه چیزرا می داند؟ گفتند: بی شک می داند! گفتم: چه طور کسی را که نمی داند پیش  کسی که همه چیز را می داند شفیع خود قرار می دهید؟

________________________________________

[1] كتاب العين ج 1 ماده شفع؛

[2] المفردات؛ ماده شفع