کسانی که سید هستند هیچ گونه ویژگی و برتری خاصی ندارند.

سید نامی است که در ایران به ذریه پیامبر (ص) اطلاق می شود و در ترکیه و قلمروپیشین عثمانی به آنان میر می گفتند و در عربستان لقب شریف بیشتر گفته می شد، البته سید بیشتر از دو لقب میر و شریف استعمال می شد به ویژه اینکه علاوه بر ایران در عراق و شبه قاره معمول است

در تاریخ اسلام عنوان سید به نوادگان پیامبر(ص) که از نسل حسین بن علی (رض) هستند داده می شود. به نوادگانی که از نسل حسن بن علی (رض)  هستند “شریف” گفته می شود. به کسانی که هم از نسل حسن و هم از نسل حسین هستند “سید شریف” گفته می شود.

نسل پیامبر(ص) به وسیلۀ فرزندان دخترش فاطمه (رض) که شش ماه بعد از ایشان در نتیجه بیماری درگذشت ادامه یافت. و تا امروز نسل این نوادگان ادامه دارد. اینها تنها در یک منطقۀ خاص ساکن نیستند بلکه در جاهای مختلف پخش شده و زندگی می کنند.

لازم ذکر است که کسانی که از نسل پیامبر(ص) می باشند هیچ گونه ویژگی و برتری خاصی ندارند. چیزی که به یک فرد ارزش و اعتبار می دهد ایمان و عمل صالح او می باشد. اگر نقصی در ایمان باشد، حتی فرزند پیامبر هم باشد، نمی تواند از عذاب جهنم نجات یابد. برای مثال فرزند حضرت نوح که به دینی که پدرش او را دعوت کرد ایمان نیاورده و کافر از دنیا رفت

در باره ابراهیم (ع) خداوند  متعال چنین می فرماید:

وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِی قَالَ لاَ یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ

(به خاطر بیاورید) هنگامی که خداوند ابراهیم را با وسائل گوناگونی آزمود، و او بخوبی از عهده آزمایش بر آمد، خداوند به او فرمود: من تو را امام و رهبر مردم قرار دادم، ابراهیم عرض کرد: از دودمان من (نیز امامانی قرار بده) خداوند فرمود: پیمان من به ستمکاران و مشرکان نمی‏رسد. (سوره بقره ۲/۱۲۴)

از آیه بالا نتیجه می گیریم که از نسل پیامبر بودن هیچ امتیازی ندارد.