یا وقتی قرآن خوانده شود باید محزون باشیم؟ (4)
26. قرآن را به صورت ترتیل و شمرده شمرده و با درنگ کردن بر محلهای وقف در آیات، بخوانیم.
27. به قرآن نگاه کنیم، حتی اگر حافظ قرآن باشیم.
هنگامی که قرآن را تلاوت می کنیم، بدنمان پوشیده باشد.
29. تا آن جا که می توانیم قرآن را با صدای نیکو بخوانیم.
30. هنگامی که قرآن خوانده می شود، ساکت شویم و به آن گوش فرا دهیم.
این که این جا به عنوان 30 (!) ادب قرائت قرآن ذکر شده در اصل از واجبات آن می باشد:
وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُواْ لَهُ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
و چون قرآن خوانده شود گوش بدان فرا داريد و خاموش مانيد اميد كه بر شما رحمت آيد
31. قرآن را با لحن و لهجه عربی بخوانیم.
32. پسندیده تر است که قرآن را در مکانهای مناسب، مانند مساجد بخوانیم.
برای خواندن قرآن را نمی توانیم مکان بهتر را تعیین کنیم. چون مکان های که قرآن خوانده باشد مهم نیست، مهم اهتمام به خود متن نه جزئیات قرعی و اضافی
33. خود را وظیفه مند بدانیم که به آیات قرآن عمل کنیم؛ بدین معنی که کارهای واجبِ گفته شده در قرآن را انجام دهیم و کارهای حرامِ گفته شده در آن را ترک کنیم و نیز تا آنجا که می توانیم به کارهای مستحبِ مذکور در قرآن عمل نماییم و از کارهای مکروهِ گفته شده در آن خودداری ورزیم.
بله، خدا را شکر حد اقل این را ذکر کردند. اما دقت کنید، نکته 33 و جزء آداب(!) قرائت قرآن کریم. وظیفه هر مسلمان را جزء آداب قرائت آن هم برای قاری آن. واقعا متأسفیم!
34. شایسته است ثواب هایی را که بر اثر قرائت قرآن نصیبمان می شود، به معصومان و امامزادگان علیهم السلام ، شهیدان، و بزرگان و استادان و در گذشتگان خود، پدر و مادر و برادر و خواهر و فرزندان خویش، بستگان، آشنایان و دوستان خود نیز هدیه کنیم.
این جا باید آیه از قرآن کریم را یادآوری کنیم که می فرماید:
وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى
و اينكه براى انسان جز حاصل تلاش او نيست (نجم 39)
35. پسندیده است که در برنامه قرائت قرآن خود، ختم قرآن نیز داشته باشیم
36قرآن یا قسمتی از آن را همیشه همراه خود داشته باشیم و هر روز از روی آن بخوانیم.
37. پس از تلاوت آیات یا سوره ها و یا جزءهای قرآن، خدای را سپاس گوییم و شکر او را به جای آوریم تا توفیقات ما را در این راه افزون تر کند:
شکر نعمت، نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کَفَت بیرون کند
38. اگر پس از مدتی قرائت قرآن، جزء قاریان خوب قرآن قرار گرفتیم، به تعلیم و تربیت قاری قرآن نیز بپردازیم و مطالعات و تحقیقات و تجربه ها و روشهای خود را در اختیار دیگران بگذاریم و مواظب باشیم که در این کار، بُخل نورزیم؛ زیرا تعلیم و تربیتِ حتی یک قاری قرآن، بسیار مهم و با ارزش و دارای ثوابِ فراوان است و خرسندی خدای رحمان و معصومان و به ویژه امام زمان علیه السلام را به همراه دارد.
39. قرائت قرآن، افزون بر آداب ظاهری، آداب باطنی نیز دارد وبرخی از آنها عبارت است از:
یک. فهمیدن اصل کلام الهی؛
دو. بزرگ شمردن قرآن؛
سه. حضور قلب و نیت خالصانه داشتن (که قبلاً نیز به آن اشاره شد)؛
چهار. تدبر و تفکر کردن در آیات قرآن و توجه داشتن به معانی آن؛
پنج. تأثیر پذیرفتن از آیات قرآن؛
شش. خود را مخاطب آیات قرآن و امر و نهی های آن دانستن.
نکته آخر هم آداب (!) باطنی قرائت قرآن است که دیگر چه عرض کنیم انگار نویسنده کلا مقاله را از آخر شروع کرد. تازه باز هم واجبات جزء آداب تلقی می شود. حالا وقتی یک مقاله علمی به این دیدگاه باشد، چه طور انتظار می شود داشته باشیم که قرآن کریم وارد زندگی مسلمین می شود؟
در انتها آیه شریفه را می خواهیم یاد آوری کنیم:
وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا
و پيامبر [خدا] گفت پروردگارا قوم من اين قرآن را رها كردند
